بر مزار تمنا- بارق شفیعی
ای بیـــوفا برو کـــــــه شبســــتان خاطرم
دیگـــر نه جای جلوهء ذوق وصال توست
زآندم که پی به راز نهـــــــــان تو برده ام
کابوس خواب راحتم هر شب خیال توست
رفتی دگرمیا که درین دل نه جای توست
میخـــــــواستم ز پرتو پنـــــــــدار تابناک
نور چـــــــــــراغ خلوت اندیشـه ام شوی
میخواستم چو مـــرغ سبکــــــــبال آرزو
تا آخرین دیار خــــــــدا همـــــرهم روی
اکنون بخویش گریم و بر آرزوی خویش
در آسمـــــــــان روشن اشعـــــار دلکشم
دیگــــر نتابد اخـــــتــر چشمان مست تو
گردیده چهــــــــره ات به غبار گنه نهان
خاموش گشته شــمــــع محبت بدست تو
دیگـــر تو آن ستارهء رخــشنــده نیستی
ای بیـــوفا که شهــــرت هنگامه خیز تو
مرهون شورعشق من و نالهء من است
گر بر سر وفـــای تو شد نام و ننگ من
پاداش آن بدست تو پیمان شکستن است ؟؟؟
نی نی تو قـــدر عشق ندانسته ای هنوز
بگــــــذاشتم ترا به هوس های شوم تو
پنداشـــتم چــــنان که نه ای آشنای من
شبها برو به خــــــــلوت دیوان پارسا
برهرلبی که خواست دلت بوسه ها شکن
دیگــــر تو آن فــرشتهء پارینه نیستی
زین بعد بر مـــزار تمــــــنا کنم فغان
آینده را به ماتم بگــــــــــذشته نسپرم
دامان دل به اشک غمت شستشو دهم
وز سیــنه داغ مهـــر ترا پاک بسترم
دیگر نه اعتــــــــماد به هر بیوفا کنم
«ای کاش با تو هیــــــــچ مقابل نمــی شدم»
کابل
8 – 8 – 1341
