آرشیو هنر و ادبیات

آیا آنهمه هیچ بود آن آمدن ورفتن ها گشتن درشهرها وپس کوچه های غریب بی وقفه جستن و بازجستن ها گفتن وشنفتن ها آنهمه اشتیاق وانتظار امید و آرزو روبیدن غباراز گلبرگ ها برچیدن دانه دانه برگ و بارها در شب تار طرح تازه ای برای فرداها افکندن آیا آنهمه…

صبح تلخی است و تسکینی نیست در سکوت درختان وخزان باغ پروانه ای بی صدا پرکشید ودراضطراب جاده ای بی نام قلب آهویی ازتپش افتاد ده اکتبردوهزاروبیست ویک

به مردمی ۱‌ که فرو بسته دست در قفسستبه عفو‌ کوش فضیحا که زجر و ظلم بسست هر آنکه خلق به جور و جفا بیازاردبه پیشگاه خدا نابکار بلهوسست نیرزد آنکه شود خاطری پریش از کسکسی که خاطر خلق خدا بخست خسست نگر به قافلهء عمر و‌ سیر تند زمانروان‌…

در این چهل واندی سال گذشته به غربت، که ما از هول و هیبت کریه هیولای بنیادگرایی اسلامی در میهن خود هراسیده و در گوشه و کنار جهان پناه و ماواء جسته‌ایم، بانوانی داشته‌ایم که نه فقط سنت رُمان نویسی زنانه را تداوم بخشیده، بلکه هم‌چنین با کنشمندی و بیان…

به زندگان گُلزار خاوران و گلزاران دیگر میهن ای عاشقان ِ رفته که بُغض ِ فشُرده‌اید گـُل‌های نا‌شکُفته، ولی باد بُرده‌اید کُشتند و سوختند و شکستندتان ولی خورشید شاهد است که هرگز نمُرده‌اید  «ـ «هرگز نمی‌رد آنکه دلش زنده شد به عشق زیرا نشان به دفتر ِ هستی سپرده‌اید شعرید…

خاوران خار چشم ِ نام شماست دشمن خونی ِ قوام ِ شماست حُکم ویرانی شما بی شک حُکم بی شکّ ِ انهدام شماست بولدزر هایتان بر این گلزار راوی ننگ ِ بی لجام شماست یک جهان وحشتید و حق دارید زانکه مستید و خون به جام ِ شماست سروها را…

خدا کند انگورها برسند جهان مست شود.. تلوتلو بخورند خیابان‌ها به شانه‌ی هم بزنند رئیس‌جمهورها و گداها مرزها مست شوند.. و محمدعلی بعد از 17 سال مادرش را ببیند وآمنه بعد از 17 سال کودکش را لمس کند خدا کند انگورها برسند آمو زیباترین پسرانش را بالا بیاورد.. هندوکش دخترانش…

دیشبم موج‌ِ غم گریبان داشتداغِ دوشینه ام پریشان داشت یاد می آمدم فغانستانپیش از این بلبلان خوش خوان داشت گلستانی چو روضه رضوانلاله و سروناز و ریحان داشت در غیاب ِ خبیث طالب ِ جورمردمی شاد و شوخ و خندان داشت هر طرف، رنگ و بوی باغِ جِنانگلشن و قمری…

در همیستگی با زنان افغان و به یاد نادیه انجمن نان من به شعر دری می‌ماندکه سحر، آتش آن را می‌افروزم.مایه‌اش را از رویاهایم می‌گیرمو میان خواب و بیداری می‌ورزم. گندمش از خاک توس استکه فردوسی تخم آن را افشاندو خشخاشش از دره‌یمگانکه ناصرخسرو بوته‌آن را بنشاندو ریگش از کرانه‌ی…

اگر به هلند میرویاز دادگاه لاهه دیدن کندر یک شب بارانیپشت در بسته اش بایستو از لابلای میله ها نگاه کن:آنجا، در آن عمارت پر نورکنار درخت های باران خوردهبیش از نیم قرن پیشمردی کهنسال ایستادکه از سرزمین ما آمده بودتا از بیداد غارتگران نفتبا جهان سخن گوید.او هیچ کس…