سیاست نه تنها بی پدر و مادر نیست بلکه خانواده دار هم است!! – رستم
ما ایرانیان با این نوع از عبارات که “سیاست،پدر و مادر ندارد” و امر کثیفی است، بخوبی آشناییم.
تاجاییکه شاید لحظاتی پیش یا آنرا بگوش خود شنیده ایم و یا حتی به زبان خویش جاریش ساخته ایم.
خود من نیز، در همین ابتدا لازم است اقرار کنم که زمانی این عبارات را بکار میبستم!
اما باید اعتراف کنم که در حقیقت، ماهیت “سیاست” نه تنها اینگونه نیست، بلکه حتی خانواده دار هم هست!
شاید برای برخی این موضوع تعجب آور باشد. بخصوص اگر بشنوند که در میانشان خانواده بسیار اصیل و شریف هم یافت میشود.
برای بررسی این موضوع، تنها کافیست به پشت سرمان در گذشته نه چندان دور، نگاهی بیندازیم تا اصالت و شرافت افرادی را بنگریم که در واقع اعضای این مجموعه و خانواده اصیل و پر اعتبار بشمار میآیند.
از نزدیکترین و نام آشناترین عضو این مجموعه و خانواده اصلی، بی هیچ شک و تردید میتوان از دکتر شاپور بختیار یاد کرد که در واقع از اعضای برجسته خانواده لیبرال سیاست ایران است که با ظهور جنبش مشروطه و تجددخواهی ایرانیان پا به عرصه میدان نهاد.
اما در مقابلش هم نمیتوان به افرادی اشاره نکنیم که گوی بی شرافتی را در طول تاریخ از یکدیگر میربودند و اکنون نیز میربایند!
برای ذکر مثالی کاملا ملموس از این دست نیز میتوان به خمینی نظر کرد که عضو سرشناس یکی از این خانواده های سیاسی ارتجاعی و مستبد ایران میباشد و البته اعوان و انصارش ( از اصلاح طلب گرفته تا اصولگرا ) نیز همچنان بر سر کارند؛ البته از سوی دیگر نیز خانواده های سیاسی بی آبرو و مستبدی را هم، میتوانیم مورد بررسی و بازدید قرار دهیم، اما در اینجا تنها به یکی از آنها اشاره میکنیم که هم اکنون وارثشان هم در قید حیات است.
منظورم رضا پهلوی و خانواده استبدادی پدر و پدربزرگش است که محمدرضا شاه و رضاشاه باشند.
یعنی استبداد بظاهر سلطنتی!
چرا که اگر بخواهیم در این مورد خاص به طور دقیق و سزاوارتری نامگذاری کنیم،بگونه ای که در روند تجزیه و تحلیل این استبداد دچار ابهام و خطا نگردیم، بهتر است آن را نظام سیاسی اتوریتر خانواده پهلوی خطاب کنیم، زیرا بکلی با نظام های سلطنتی که تاریخ نظام قدیم ایران بخود دیده متفاوت است.
یکی از سردرگمی های ما به همین دلیل است که نمیدانیم متعلق به چه خانواده سیاسی هستیم!
باید در نظر داشت که وارثان و اعضای خانواده آزادیخواهان، اصالتشان بر اساس روابط نسبی و خانوادگی، موروثی نیست تا بتوان بر فرض مثال با آزمایشاتی از قبیلDNA ، مطلع شد که به چه خانواده ای تعلق داریم!
همچنین تحمیلی و متقلبانه هم نیست تا بتوان وارث یا وارثان آن را با زور چماق و سرکوب و هزار و یک نیرنگ و ریا پدید آورد.
در واقع این تعلق خاطر از اعمال دمکراتیک و پایبندی به راه شرافتمندانه خانواده اصیل موجود، مشخص و معین میشود و وارثان و پیگیران جدی آنرا معین میکند.
برای درک بهتر این موضوع، بررسی انقلاب ۵۷ که آخرین و وسیع ترین نزاع چهار خانوار سیاسی عصر جدید ایران بود، بسیار نمونه مناسبیست.
بر این اساس و وقایع انقلاب اخیر، شاخص ترین چهره، دکتر شاپور بختیار است.
زیرا با راهی که همواره در طول زندگی مبارزاتی و آزادیخواهانه خویش پیمود و از همه مهمتر به دلیل کنش شجاعانه و صریح و صحیحی که در برابر خمینی به تنهایی انجام داد، او را به وارث برحق پیشینیانش و همچنین نمونه شاخص پیش از خود، یعنی دکتر محمد مصدق تبدیل ساخت و اصالت و اعتبار خانواده سیاسی خویش و همکیشان خود را به زیبایی هرچه تمامتر به منصه ظهور گذاشت و آنرا به معنای اخص کلمه غنی تر نیز بخشید.
برای هرچه روشن شدن این مضمون، اشاره و استناد به سخن صریح وی، در آن شرایط خطیر انقلابی که هم بدان اظهار کرد و هم اعمال -مبنی بر اینکه نه با شاه سازش میکنم و نه با خمینی- بیانگر همین تفاوت اصلی در راه و هدف این مجموعه های سیاسی و البته سازش ناپذیری خانوارهای سیاسی معاصر و مدرن ایران بوده و است.
اکنون باید برای آینده تصمیم بگیریم و متوجه شویم که قصد داریم جزء کدام خانواده باشیم، و یا حتی هستیم و خودمان خبر نداریم!
انتخاب میان خانواده اصیل و دموکراتیکی که با رشادت و ایثار و ترقی خواهی زنان و مردان و پدران و مادران آزادیخواه ما با انقلاب مشروطه متولد گشته؟
یا خانواده های استبدادی دیگری که برای از پای در آوردن دمکراسی لیبرال رشد و نمو یافته اند؟
( که در حال حاضر رضا پهلوی و اصلاح طلبان جمهوری اسلامی از مهم ترین نمایندگانشانند.)
البته تعداد این خانوارها بطور کلی و جزئی محدود به این موارد نمیشود، ولی برای جلوگیری از تطویل در سخن و با توجه به اولویت و اهمیت موارد و همچنین آرزو و اشتیاقی که در دستیابی به آزادی و دمکراسی در ایرانیان سراغ دارم از ذکر و معرفی مابقی و جزئیات این تقسیم بندی احتراز میکنم.
ضمن اینکه باید توجه کرد که به جز خانواده ای که بعنوان خانواده دمکراتیک ایران و به لطف همت اجدادمان در بیش از یک قرن پیش تشکیل شد، در هیچ جا و هیچ گروهی دیگر، نماینده ای نه تنها نمیتوان جست بلکه باید دانست که بغیر از این خانواده، هر گروه و خانواده ای را مقبول بدانیم، در حقیقت دشمنان خونین دمکراسی و خانواده دمکراتیک ایران و ایرانی را پذیرفته ایم.
و البته باید یاد آور گشت که دمکراسی درتمام دنیا تنها یک راه و یک خانواده معیین دارد و اصالتش تا این حد و بدینگونه بالاست.
همچنین اینرا هم باید اضافه کرد که بیشترین رفاه اقتصادی و آزادی اجتماعی و سیاسی را از طریق همراهی با خانواده اصلی، میتوان بدست آورد.
اما بر عکس این مورد خاص، دیکتاتوری و استبداد، خانواده ها و زیرمجموعه های هرزه بسیاری را از خود انشعاب داده و میدهد و انواع و گونه های مختلفی را دارند که متاسفانه همانطور که شاهدیم رسانه های بزرگ فارسی زبان، جای کم رتبه ترین و بدوی ترینشان را هم در جمع خود خالی نگذاشته اند!
شاید با این تفاسیر این جمله که سیاست پدر و مادری ندارد را بتوان به نسبت برای این استبدادها، به طور عام به کار بست.
ولی محترمانه و عادلانه نیست که با این عبارات، تمام سیاستمداران ملی و مبارزان شجاع و درستکاری همچون مصدق و بختیار را که برای ما افتخار و عزت ملی کسب کرده اند و با متانت و ایثار و پایمردی در درست اندیشی، پشتوانه قدرتمند و شکست ناپذیر تاریخی مبارزات آزادیخواهان ایران را فراهم آورده اند را نیز به طور ناخواسته با چنین جملاتی مورد اهانت قرار دهیم.
پس بایستی در هنگام سخن گفتن از سیاست بسیار دقت کنیم تا مرتکب بی حرمتی به هم خانواده های سیاسی خویش و اعضای برجسته ی کم نظیرشان نگردیم.
راستی شما به کدام خانواده سیاسی تعلق و پایبندی و اعتقاد دارید؟
آیا سرپناهی هم برایش تهیه کرده اید یا در فضای سیاسی موجود بدنبالش گشته اید؟ آیا آلترناتیوی برای استبداد فعلی جسته اید؟
تعلق من به خانواده ای که دوستدارش هستم و اصالتش را قید کردم مشخص است و باید با خوشحالی هرچه تمامتر نوید دهم که جان پناه و خانه اش هم موجود گشته است و من نیز آنرا یافته ام.
به دلیل تفاوت بنیادینی که با بقیه دارد پیدا کردنش کار آنچنان سختی نیست.
ممکن است از من یکی انتظار رود تا نام آنرا در اینجا قید کنم. اما اجازه دهید برای تحریک کنجکاوی جهت جستجو و تصمیم درست در انتخاب شخصی افراد، که در شکل گیری پایبندی و پایمردی به راهی که رفتنش لازم است، از ذکر صریح نام آن پرهیز کنم؛ اما این نوید را هم بدهم که با توجه به تفاوت های فاحشی که با عملکرد و هدف بقیه خانواده ها دارد همانطور که عرض کردم پیدا کردنش کار آنچنان مشکلی برای هیچ ایرانی جوینده ای نیست و برای یافتنش فقط کافیست کمی با دقت نگریست. زیرا خانواده های سیاسی دیگر، به همراه دوستداران و اربابانشان و نیز امکانات رسانه ای و مالی که در اختیارشان گذاشته اند، از سر جهل و نفرت و پلیدی و خودکامگی و انحصار طلبی، به خیال خود فضایی را ساخته اند تا آنرا نتوانیم به سادگی هرچه تمامتر بیابیم، اما مطلقاً نتوانسته و نمیتوانند دیدگان ملت ایران و شما جویندگان حقیقی را مسدود سازند!
این ادعا را به اعتبار قیام ملت ایران در دیماه ۹۶ و شعارنویسی هایشان عرض میکنم که با تعیین وارث حقیقی دکتر شاپور بختیار، در هر ابعادی و به هر شکلی، ناکامی این مستبدان و بدخواهان ملت را بخوبی نمایش دادند.
من محض اشاره ای تلویحی به مدعای خویش، مبنی بر ناکامی خانوارهای سیاسی مستبد و در حقیقت همان مخالفان سعادت ملی ایران، که در قیام دیماه توسط مردم شاهدش بودیم و بدان اشاره شد و همچنین، تکمیل مبحث خانوارهای سیاسی دوران معاصر ایران، خوانندگان را به دو مقاله مختصر و مفید، [۱ (https://iranliberal.com/%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%84%DB%8C%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%84/%D8%A7%DB%8C%D9%86-%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%A8%D9%87-%DA%86%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%AF-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%85%DB%8C%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%AF%D8%9F-%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86/)] [۲ (https://iranliberal.com/%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%84%DB%8C%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%84/%DA%AF%D8%B1%D9%88%D9%87%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D9%88%D8%B1%DA%AF%D9%87-%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%86/)] در زیر ارجاع میدهم و یقین دارم که شعور ملت ایران براحتی قادر به تشخیص تشکل تازه تأسیسی که بدان اشاره شد خواهد گردید.
زیرا مشکل اصلی بر خلاف آنچه که برخی ترویج و یا عده ای تکرارش میکنند، از سیاست نیست که پدر و مادر نمیشناسد؛ بلکه برعکس مشکل از فعالان و افرادی است که پدر و مادر سیاسی خویش را نیافته و یا نمیشناسند !
تاریخ انتشار : ۲۳ مرداد ۱۳۹۸
[۱] این گذشته به چه درد آینده میخورد؟ دکتر رامین کامران، مه ۲۰۰۳
(چهار خانواده، بخش اول) (https://iranliberal.com/%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%84%DB%8C%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%84/%D8%A7%DB%8C%D9%86-%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%A8%D9%87-%DA%86%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%AF-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%85%DB%8C%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%AF%D8%9F-%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86/)
لینک:
https://iranliberal.com/ویژه-ایران-لیبرال/این-گذشته-به-چه-درد-آینده-میخورد؟-رامین/ [۲] گروه های دورگه
دکتر رامین کامران، مه ۲۰۰۳
(چهار خانواده، بخش دوم) (https://iranliberal.com/%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%84%DB%8C%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%84/%DA%AF%D8%B1%D9%88%D9%87%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D9%88%D8%B1%DA%AF%D9%87-%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%86/)
لینک:
https://iranliberal.com/ویژه-ایران-لیبرال/گروههای-دورگه-رامین-کامران/
- (https://t.me/iran_liberal/1429) منبع تصویر ارائه شده :
@iran_liberal
