بیانیه ای برای اختلاف-احمد حیدریان
سیاسی داخل کشور در بیانیه ای به منظور «هم آوایی برای بایکوت انتخابات خرداد ۱۴۰۰ و گذار خشونت پرهیز از جمهوری اسلامی به حکومت مردم، به وسیله مردم و برای مردم» توسط تلویزیون ایران اینترنشنال و صفحات مجازی منتشر کردند که حاشیه هایش بر محتوای آن می چربید.
از جمله ی چهره های شاخص امضا کننده ی بیانیه ؛ حشمت اله طبرزدی، هرمیداس باوند، عیسا خان حاتمی، پرویز سفری، مهندس یاسمین حنیفه، مهندس کورش زعیم، هاشم خواستار، محمد نوریزاد، شهلا انتصاری، اسماعیل مفتی زاده و پوران ناظمی را میتوان نام برد.
داستان از این قرار است که برخی از این کسانی که نامشان ذیل بیانیه مذکور آمده است از مفاد چنین بیانیه ای اظهار بی اطلاعی کرده اند.
کوروش زعیم از هموندان جبهه ملی سامان ششم در مطلب کوتاه صراحتا تهیه کنندگان این بیانیه را به جعل عنوان متهم کرده که « از تایتل شورای مرکزی یا وابستگی به جبهه ملی ایران برای خود سود جسته اند.»
زعیم بیاینه منتشره در سایت هم آوار را دستکاری شده و مخدوش توصیف کرده و آن را تایید نمی کند.
با این حال نام زعیم ذیل بیانیه درج شده است. این درحالی است که اختلافات در جبهه ملی به دلیل انتشار بدون اجازه هموندان در بیانیه 231 کنشگر بالا گرفته است.
علاوه بر ایشان، کانال رسمی تلگرام جبهه دموکراتیک ایران با حمله به حشمت الله طبرزدی و توصیف او به «روحیه دیکتاتورمآبانه» نوشته بدون اطلاع هموندان جبهه دموکراتیک، اقدام به درج اسامی آن ها در بیانیه 231 کرده است .
علیرضا امینی از هموندان این جبهه خطاب به طبرزی نوشته: «سرخود عمل کردی، چون پادویی… چون پول گرفتی که به هر شکل شده کار کنی….تو و امثال تو فارغ از مرام جبهه، در بزنگاه های فضای داخلی ایران، فقط به اهداف خود فکر میکنید و این عملکرد یکطرفه و سرخود تو وامثال تو فقط و فقط نشان از بی اخلاقی است و همین ها وجهه جبهه را خراب کرد…»
اما این تنها مسئله نیست. گفته شده به جز عده ای که خارج از کشور هستند برخی از کسانی که نامشان ذیل بیانیه آورده شده زندانی هستند که روحشان از این ماجرا خبر ندارد.
عجیب است که چهره های سیاسی مخالف حاکمیت در خارج کشور واجد کمینه های لازم برای کنش گری سیاسی اند. وقتی حکومت درگیر بحران های داخلی است، انتشار بیانیه هایی با این همه تکذبیه و حاشیه سازی ها به جز آبروریزی چه می تواند باشد؟
اگر عناصر داخلی هستند چرا نام برخی کسانی که خارج از ایران هستند، باید ذیل بیانیه منتشر شود؟ نفع مادی یا غیرمادی این افراد از انتشار بدون اجازه افراد و جعل امضایشان برای منتشر کنندگان چیست؟
آیا این فرضیه اثبات نمی شود که ردپای چنین فعالیت هایی خارج از کشور است؟ اگر چنین باشد مسئولیت این همه هزینه بابت این نوع کنش گری فشل بر گردن چه کسی یا چه کسانی است؟
نتیجه این که مردم تنها ستون اصلی تغییر و تحولند. برای گذار به ایرانِ فردا باید تکلیف کسانی که به نام مردم امضاء جعل می کنند روشن شود؛ وگرنه همین آش و همین کاسه!
احمد حیدریان یکشنبه – ۹ خرداد ۱۴۰۰
