هنر و ادبیات

نِگَرَم۱ به چشمِ دلجو به نگاهِ دلربایی۲من و آن نوایِ جادو، نتوان از او جدایی ز نگاهِ مهربانش، همه عمر مستِ مَستَمدگر از شرابِ چشمش، نه زِ مَستیَم رهایی همه ناز و لطفِ دلبر، به دِلَم نشیند آندمکه کُنَد ز ناز خویی، نظرم۳بِخود نمایی ز نیاز و نازِ نابش، نتوان…

مادر!از من خواستيكه نيت كنمو اين رمضان روزه بگيرم. سحرخيزي با خانواده، زيباستو روزه گشايي با خرما، شيرين ست. اما در سرزمينيكه دينبرچسب جنايتهاي دولتي ست،مرا ببخش مادر،روزه خواري از روزه داريپُرمعناتر مي نمايد. چارده ژوئيه دوهزار‌و‌چارده

انقلاب ایران و تأثیر آن بر ادبیات داستانی “زوال کلنل” داستان انقلابی است که در خون بنیان گرفت و بر خون بالید و بر جنازه قربانیان ماندگار شد. زوال کلنل داستان تکرار تاریخ است در کشوری غرق در توهم. نگاه اسد سیف، منتقد ادبی، به این کتاب.“زوال کلنل” داستان فروپاشی…

دیشب سروش آمد و گفتا به فَرَّهیاین روزگارِ تلخ شود شادی و بَهیآن حُزنِ جانشکار که افسرد مردمانرو در گریز گیرد و این جامِ غم تَهیاز بسته دستِ خلق گره وا شود به صبردستِ رها به سر بنهد افسرِ مَهیرنجِ هُزال۱ روی بَرَد در مُحاقِ دهرگیرد نحیفِ جم ز ظفر…

گوساله‌های گم‌شده‌ی دشت روزگاردر امتداد گلشن نام تو ای دریغپرواز می‌کنندبرخیز ای توقفِ‌جاری خروش‌گیرنامِ فراز و نامیِ خود را به دوش گیرره باز کنره باز کندست هنر به جانب جوهر دراز کنبرخیزای آشنای خسته‌ی پیرانِ کارسازای آشنای زاده‌‌ای کشواد و کی‌پشینای آشنای زال؟مادر تمام روزمادر تمام شب،مادر تمام عمر از…

به دفعِ غائله رایِ رزین‌ به کار آیدبه رفعِ مفسده تدبیرِ سائسی ۱ باید نبود حُسنِ سیاست نبود سائسِ فَحلندید زهرِ زَقومی۲که می چکید ز نحل زاختناق شود کور چشمِ روشن بیننبیند آن که نهد دام زیر پو‌ششِ دین حماقتی شد و تاثیرِ آن بجاست کنونبه پیش تیز بتازد جهان…

چه می گذرد درسر سرباز زیر آن کلاه آهنین  و پشت عینک های دوربین می بیند آیا کالسکه ی کج وخالی ازعروسک و خالی از کودک را و سگ سرگردان گرسنه درخیابان را پلهای شکسته پای بسته را خلبان چشم بسته بر تماشا  دود می پاشد بر نور و درآنی…

“سورة‌الغراب” اثر محمود مسعودی، داستان انقلاب ایران است، داستان مردمی که “تیربار به دوش می‌گیرند”، و “برای رفتن به جبهه با هم سلام و خداحافظی می‌کنند” تا به جنگی بروند که در واقع تشیع‌جنازه است. در آیه ٢٣ قرآن از سوره بقره آمده است؛ “اگر از آنچه بر بنده خویش…

من‌ آن چکامه سرا عندلیب خوش نفسمکه صحن گلشن قدس است صحنه نفسمبه اوج قاف قناعت عدیل عنفایمنه بر بساطِ مذلت نشسته چون مگسم فدایی هروی ۱۳۰۷ _ ۱۴۰۰ شعر من تصویر ستشعر من آژیر ستشعر من چهره ی بغرنج گلستان منستکه ز بیداد خزانگل و برگش همگی خشکیدسترنگ بر…

به یاد‌ آرما هم در انقلاب“سرود شادی” می‌خواندیموقتی تندیس ها فرو‌می‌افتاد,زندان ها گشوده می‌شدو یکدیگر را در آغوش می‌گرفتیم. افسوس, جرقه‌های آن شادی“شهر نو” را سوزاند,“جنگ مقدس” را برافروختو جوخه‌های تیرباران را برافراشت. با این همه, دوست من,ما سزاوار آزادی هستیم!بگذار “سرود شادی” را از سر بگیریمو شادآباد خود را…