مرده ریگ شخصی و میراث سیاسی- رامین کامران

سالها از مرگ شاپور بختیار میگذرد و اهمیت میراث سیاسی وی بر همۀ ایرانیان معلوم است و ارزشش بر همۀ آزادیخواهان روشن. کوشش برای سؤاستفاده از آن نیز متأسفانه جریان دارد. هم از سوی کسانی که روزی با او همکاری کرده اند و هم گاه از سوی منسوبانش یا مدعیان خویشاوندی که حوزه اش میتواند تا مرزهای ایل بختیاری هم برود.

گویا برخی هنوز تفاوت بین مرده ریگ شخصی و میراث سیاسی را نمیدانند، یا اینکه میکوشند با لوث کردن مرز بینشان، از این نمد برای خود کلاهی بدوزند.

مرده ریگ شخصی آنیست که به خویشان نسبی و سببی فرد میرسد و عبارت است از اموال او. میراث سیاسی به کسانی میرسد که راهش را به هر طریق ادامه میدهند. این میراث از طریق خانواده منتقل نمیشود، انتقالش ترتیب دیگری دارد و محتاج مبارزه و کوشش است. نمیتوان به آسانی و بی پشتوانه مدعی آن شد و از آن در هر راهی بهره برداری کرد.

کشور کوچکی که به رغم ناتوان بودن، سودای برتری در خاورمیانه را دارد، مدتیست که میکوشد تا چهرۀ بختیار را با دادن شهرت های نادرست، مخدوش سازد. چندی پیش، یکی از نوادگان بختیار در این دام افتاد و یکی از وزرای سابق وی نیز چند سال است که آلت دست شده است و ظاهراً از نقش خود راضی هم هست. از سوی دیگر، سلطنت طلبان که محتاج آبروی سیاسی هستند و نمیتواند آنرا از سابقۀ سیاه خانوادۀ پهلوی استخراج کنند، میکوشند تا به انحای مختلف بختیار را سلطنت طلب جلوه بدهند و سالها پس از مرگ وی، مشی سیاسیش را به سلیقۀ خود تصحیح کنند. یکی از فرزندان  بختیار هم اخیراً به دام این بازی افتاده است و به خود اجازه داده تا به نیابت از آرمانها و تلاشهای پدرش ـ که در آنها شراکتی نداشته و مطلقاً بر آنها حقی ندارد ـ به مردم رهنمود سیاسی بدهد! خرده پایی هم که تنها سرمایه اش، توهماتی است که در بارۀ خود و امکاناتش دارد، به یاری چند همدست و همگام با برخی پهلوی طلبان خامدست، در همین راه دست و پا میزند.

باید به همگی این مدعیان ناحق یادآوری کرد که هم آبروی بختیار و هم میراث سیاسیش از دسترس آنان به دور است و مساعی شان حاصلی نخواهد داشت، مگر بی آبرویی خودشان. بختیار را مردم میشناسند، شما هم خودتان را شناساندید، کافی است.

اول اوت ۲۰۱۸

این مقاله برای سایت (iranliberal.com) نوشته شده است و نقل آن با ذکر مأخذ آزاد است

rkamrane@yahoo.com