جلفای اصفهان-مجید نفیسی
به ياد وازگن منصوريان
شاه عباس تو را
چون زنجیر خاجی
به گردن شهر آویخت
با کلیسا و میدانچه سنگی‌ات
با پیاله‌فروشی‌ها و زرگرخانه‌هایت
و با گونه‌های سرخ دخترانت.
شهر برای تو
همیشه آن سوی رود بود
و تنها شاعران آخر شب
درهای میخانه‌هایت را میکوبیدند
و کوهنوردان دم صبح
چک چک “آب خاجیک” ات را می‌آشفتند.
صدها سال در برابر هم روئیدیم
تا عاقبت “مادی” های زاینده‌رود
دلهامان را به هم آمیخت
و خون وازگن
در رگ من جوشید.
جلفای ارمنی!
ستمگران از تو زنجیر خاجی میخواستند
اما تو چون مسیحی مصلوب
دوباره به‌پا‌خاستی.
بیست‌و‌نه ژانویه هزار‌و‌نهصد‌و‌هشتاد‌و‌شش
In Commemoration of Armenian Genocide
Little Armenia
In memory of Vazgin Mansourian*
by
Majid Naficy
The king hung you like a crucifix
From the neck of my city, Isfahan
With your cathedral and cobblestones
With your taverns and goldsmiths
And your blushing daughters.
The city remained apart from you
Lying beyond Zaiandeh River.
Only poets of midnight
Knocked at the door of your taverns
And hikers of early morning
Disturbed your trickling spring.
For hundreds of years
We grew apart
Until the canals of Zaiandeh River
Brought our hearts together
And the blood of Vazgin
Flowed into my veins.
Oh, little Armenia!
The tyrants wanted you as a crucifix
But you rose again
Like the crucified Christ.
January 29, 1986
- My Armenian friend, Vazgin Mansourian was executed in July 1983 in Evin prison, Tehran. He is survived by his son, Narbeh. In this poem, “Little Armenia” refers to “Jolfa”, the Armenian neighborhood in Isfahan. Shah Abbas I (1571-1629) forced Armenians to migrate from their homeland to his capital, Isfahan, Iran.
