چراغ امید- رامین کامران

من اصولاً آدم اجتماعی نیستم و دایرۀ معاشرتهایم بسیار محدود است. دنبال آشنایی جدید نیستم و همینقدر که بتوانم روابط قدیمم را اداره کنم، جای شکر دارد. به همین خاطر از تماس با جوانان و موج های ایرانی که راهی فرنگ شده اند، حال چه به تبعید و چه به مهاجرت، محرومم.اخیراً در چند مورد و واسطۀ خویشان ساکن فرانسه، فرصت دیدار با برخی جوانان ایرانی پیش آمد که مهاجرت کرده اند به خارج و نه الزاماً در ابتدای جوانی.

من در چهرۀ اینها روشنی امید را دیدم، نه فقط به آیندۀ خودشان، به آیندۀ ایرانی که هر جا باشند به آن دلبسته اند. این امید با دیدن اراده و پشتکار و در نهایت موفقیتهای آنان در من نیرو گرفت. سرنوشت آیندۀ هر کشوری را باید در ناصیۀ جوانانش خواند و من در پیشانی این گروه روشنی دیدم. نیروی حیات هر ملتی را می توان از زادن و برآوردن جوانانش سنجید و به نظر من اینها نشان میدهند که ملت ایران زایا و توانا و بارآور است.

این جوانان سرمایه های ایرانند. آن هایی که در داخلند که هستند، اینهایی هم که در خارجند، چه روزی به کشور باز گردند و چه نه، باز هم جزو سرمایه های ایرانند. آنچه در مورد عمومشان شایستۀ تحسین است این است که رشد و بالش آنها، عمدتاً به رغم اوضاع اجتماعی نامناسب و سیاستهای حکومتی انگیزه کش و مانع تراش، انجام می پذیرد.

طبعاً این وضعیت همه را به آرزو پروری وامیدارد، به این خیال که اگر وسایل فراهم باشد و فرصت یافتن و تربیت درست استعداد ها فراهم گردد، شاهد درخشش جوانان ایرانی در چه حد خواهیم بود و بع این ترتیب چه نیرویی به خدمت ایران در خواهد آمد. انگار در برابر این ذخایر عظیم سدی بسته شده که به زحمت و گاه و بیگاه دریچه اش باز می شود.

در این حالت، سودایی که در هر سر جا میگیرد خواست شکافتن این سد است. ولی شکستن این سد در میدان تعلیم و تربیت انجام شدنی نیست، در میدان سیاست است که شدنی است. آنچه مانع حل مشکلاتی است که بخش اعظم آنها را خودش ایجاد کرده، نظام سیاسی فاسد و ناکارآمد و معیوبی است که بر ایران حاکم است.

بلوغ اجتماعی و سیاسی در این است که به نقش کلیدی سیاست و موضع محوری نظام سیاسی را در تعیین سرنوشت مملکت، نه فقط در صحنۀ سیاست جهانی، بلکه در جزء و در حوزه های گوناگون فعالیت اجتماعی آگاه گردیم. سیاست حوزۀ تقسیم و ادارۀ قدرت است و قدرت در همه جا، در همۀ گوشه و کنار جامعه، کارساز است.

اگر مشکلات ما همه گیر و گسترده است، به این دلیل است که منشأش مرکزی و مهم است. گره کار ما و نه فقط جوانان ما اینجاست و گشودن آن وظیفۀ اصلی ما از پیر و جوان است. نه فقط برای بهبود وضع خودمان و امروزمان، برای به راه درست انداختن و تسهیل زندگانی نسلهای آینده. برای این ایرانی که وجود ما از آن نشأت میگیرد، این ایرانی که بوده و خواهد ماند، قبل از ما و بعد از ما.

همۀ آنهایی که فعالیت سیاسی می کنند ابن گره گشایی را هدف دارند. در این مبارزۀ طولانی و سخت، نور امید است که ما را بیدار و رهوار نگاه داشته. این چراغ را جوانان ایرانی روشن نگاه داشته اند.

۱۱ آبان ۱۴۰۳، ۱ نوامبر ۲۰۲۴

این مقاله برای سایت (iranliberal.com) نوشته شده و نقل آن با ذکر مأخذ آزاد است