محاصرۀ سه گانه-رامین کامران

اصطلاح «اپوزیسیون قلابی» چند سالی است که رواج دارد و بسیاری به کارش میبرند. الزاماً مراد همه از مصادیق عینی آن، یکی نیست، ولی مقصود کلی کمابیش روشن است. اول کم را بیش بکنیم تا بعد برسیم به اصل مطلب.

اپوزیسیون جدی یا ملی یا هر صفت مثبت دیگر که بخواهیم بدان بدهیم، به نیابت از سوی ملت ایران حرف میزند و مشروعیت این کار را از مساعی خویش در راه احقاق حق حاکمیت این ملت میگیرد و طبیعی است که منافع این ملت را تعقیب میکند. اپوزیسیون قلابی، مدعی سخن گفتن از سوی همین ملت ایران است ولی در حقیقت منافع آمریکا و متحدان منطقه ایش را مد نظر دارد، حاکمیت ملت ایران هم برایش مطرح نیست تا بدان توجهی بکند. طبعاً این دومی از همه گونه وسیله که صاحبکاران در اختیارش قرار میدهند، استفاده میبرد و به گروه اول فرصت سخن گفتن نمیدهد. منطقی هم هست که چنین کند. جنس بدلی تاب مقابله با اصل را ندارد. رفتن انحصار همان و دود شدن اعتبار قلابی زاده از آن، همان.

این اپوزیسیون قلابی مکمل اصلاح طلبی است که از مرگ بختیار به این طرف کوشیده تا نقش اپوزیسیون داخلی را بازی کند و مردم را به سوی برنامۀ موهوم اصلاحات خویش بکشد و همانطور که میدانیم، از امکانات رسانه ای بسیار هم برخوردار است ـ چه در داخل و چه خارج. اغراق نخواهد بود اگر بگوییم که این دو به مقدار زیاد از هم نیرو میگیرند و هر دو با ارجاعات منفی که به هم میدهند، برای خویش اعتبار کسب میکنند. اپوزیسیون واقعی و ملی، برای گروه اخیر نیز همانقدر مزاحم است که برای خدمتگزاران آمریکا. نگاه کنید، هر دو دسته به یکسان ندیده اش میگیرند.

این دو شبه اپوزیسیون، از یاری غیر مستقیم حکومت هم استفاده میبرند. نظام اسلامی از اینکه مخالفانش از جنس اصلاح طلب، یعنی خودی باشند یا خدمتگزار بی آبروی آمریکا و اسرائیل، بسیار سود میبرد و صرفه را در این میبیند که منظرۀ کشمکش این دو مخدوش نشود. طوری رفتار میکند که گویی جز این دو حریفی ندارد.

اپوزیسیون ملی، عملاً در محاصرۀ سه گانه ای قرار گرفته که برای شما توصیف کردم. دو جناح آن اسلامی هستند و دیگری آمریکایی. تنها راه رهایی از این وضعیت و ایفای نقشی که بر عهدۀ ماست، پشتیبانی مردمیست. ما تکیه گاهی جز مردم ایران نداریم و نه ازجهت مالی و نه انسانی، قرار نیست و نمیتوانیم به منبع دیگری اتکا کنیم. حیات و در نهایت موفقیت ما در گرو یاوری ایرانیان است، چه در داخل و چه در خارج.

اگر راه حل مشکلات امروز کشور و مردمش را تغییر نظام سیاسی و برقراری جمهوری دمکراتیک و لائیک میدانید، از کمک به ما دریغ نورزید. تقویت ما بر قدرت شما میافزاید و پیروزی ما پیروزی شماست.

در نهایت از یکی به دیگری رفتن آسان و رایج است.

۴ اوت ۲۰۲۱، ۱۳ مرداد ۱۴۰۰