جا برای لشوش نداریم- رامین کامران

اپوزیسیون از روز اول لات و لش های خودش را داشته که بسیار کم شمار و حاشیه ای بوده اند. برگ های پلاسیده ای که باد انقلاب به خارج پرتشان کرده بود و چون خدماتشان مشتری و حامی نداشت، در حاشیۀ فعالیت های سیاسی جولان می دادند، بدون این که نقشی بازی کنند. همین رنگ و بویی از تهران قدیم را سوقات آورده بودند تا همه بدانند که مخالفت با جمهوری اسلامی فراگیر است و به قولی فراطبقاتی.

ولی اخیراً لات بازی وارد مرحلۀ جدیدی شده چون برخی از گروه های سیاسی  لات پرور شده اند و در صدرشان پهلوی طلبان که از قدیم الایام با این گروه حساب جاری داشته اند. فقط اینها نیستند البته، مجاهدین که ارتش خصوصی خود را دارند و گروهک های دیگری هم که از این کار ها بلدند، جای خود را دارند. ظاهراً اینها که همگی از سیاست خاصی تبعیت می کنند، خیال دارند به این ترتیب و با این لشکر دیگران را از میدان برانند و اختیار اپوزیسیون را به دست بگیرند.

کار البته بی عاقبت است، چون در محیط دمکراتیک اروپا و آمریکا، سر و کار لات واقعی با پلیس است و لات های مجازی هم که مورد اعتنا قرار نمی گیرند، مگر از سوی کسانی که برای کل کل کردن در فیس بوک و توییتر وقت اضافی دارند. ولی بی عاقبتیش به معنای بی پیامد بودن نیست. این گروه ها با دست یازیدن به خشونت، آنهم از همین جا و با این امکانات قلیل که بیشتر اسباب مسخره است تا چیز دیگر، خود را به حاشیۀ اپوزیسیون جدی رانده اند.

وضع مجاهدین که از قبل روشن بوده و جذامیان اپوزیسیون بوده اند، خرده پا ها هم که چندان اهمیتی ندارند. می ماند پهلوی طلبان که بر خود نام مشروطه خواه گذاشته اند. بازندۀ بزرگ این روش همین ها هستند. چون به این ترتیب با گذشتۀ ننگین خانوادۀ پهلوی تجدید عهد نموده اند و یاد بیست و هشت مرداد را در خاطر همه زنده کرده اند. ظاهراً به خیال خود، می خواهند دوباره قیام ملی بکنند… جالب است که وقتی می کوشند گفتار خود را تغییر بدهند و ادعای دمکرات بودن بکنند و دو تا حرف قالبی چهار تا دروغ تاریخی را دستمایۀ کار بکنند، در نهایت با اتخاذ روش های سنتی، رشته ها را پنبه می کنند و اگر هم دستاوردی داشته اند به بادش می دهند.

مثل قدیم می گوید که رفتار هر کس اقتضای طبیعت اوست، ولی گزینش سیاسی را نمی توان به حساب طبیعت افراد منظور نمود. انتخابی است آزاد که هر کس می کند. ولی این را میتوان گفت که هر گزینۀ سیاسی لوازمی دارد که نمیتوان به انتخاب شخصی تغییرشان داد. دشمنی با دمکراسی مستلزم ابراز خشونت است. حال یا با پرسنل حزبی این کار را می کند یا باید از جای دیگر نیرو فراهم نمایید. ایدئولوژی که نبود تا برایتان گردن کلفت بسیج نماید، باید اجاره کنید و اجاره ای ها همین ها هستند. شاه هم اگر عوض شود، لشکرش همان است که بود.

۱۷ اوت ۲۰۲۱، ۲۶ مرداد ۱۴۰۰