سرنوشت ایران چه خواهد شد؟حسن بهگر
سخنان انتقاد آمیز نمایندگان مجلس اسلامی، روزهای آخر شاه را به یاد ما می آورد. با این تفاوت که همه ی آنهایی که در خرابکاری و انحصارگری ویرانگرانه نقش داشته اند امروز در صف منتقدان قرار گرفته اند و اصلاح طلبانی که در حکومت شریک بوده اند، منتظرند خامنه ای و دیگر ملایان پا پیش بگذارند و گشایشی در کار انجام دهند.
سابقه ی خیانت ملایان
شریعتی زمانی گفته بود «من به عنوان كسي كه رشته ی كارش تاريخ و مسايل اجتماعي است ادعا میكنم كه در تمام اين دو قرن گذشته در زير هيچ قرارداد استعماري امضاي يك آخوند نجف رفته نيست؛ در حالي كه در زير همهُ اين قراردادهاي استعماري امضاي آقاي دكتر و آقاي مهندس فرنگ رفته هست.» گذشته از منطق قیاسی و ادعای احمقانه بالا باید افزود که درتاریخ ما جابه جا پای خیانت ملایان را می توان دید که چشمان شریعتی یارای دیدنشان را نداشته است. او که رشته اش تاریخ بود باید جستجو می کرد ملایان برای چه به نجف رفتند.
ملایان از زمان صفویه تا به امروز تفاوتی نکرده اند چه در آن زمان که آنقدر بر شیعه گری و خرافات پافشاری کردند تا سرانجام افغان های سنی با زرتشتی ها علیه حکومت مرکزی شوریدند و در نتیجه شاه تسلیم شد و کشور مورد تاخت و تاز قرار گرفت و ملایان از ترس خشم مردم به نجف فرارکردند تا نادری ظهور کرد و کشور را جمع و جور کرد. بعد از آن زمان فتحعیشاه به سفارت روس حمله کردند و سفیر روسیه گریبایدوف را کشتند و با همین وحشیگری ها و ندانم کاری ها شعله جنگ ایران و روس را شعله ور ساختند تا ۱۷ شهر قفقاز را به روس ها هدیه دادند تا به امروز که هر قراردادی بسته اند جز به باد دادن منافع ایران چیزی بدست نیاورده اند.
جمهوری اسلامی در بن بست است و راه حلی ندارد
خودخواهی و تفرعن خامنه ای هیچ تفاوتی با دیگر ملایان ندارد و تا کشور را به باد فنا ندهد نرمشی از خود نشان نخواهد داد، نرمشی که بسیار دیر صورت خواهد گرفت. برخی بر این باورند که رژیم بحران فعلی را هم مانند بحران های دیگر از سر خواهد گذراند و سقوط نخواهد کرد، چون قوای سرکوب آن قوی است و قدرت کنترل اوضاع را دارد. ولی باید در نظر داشت که بحران اقتصادی طولانی است و هر روز شدیدتر خواهد شد. افزون بر آن، برای بحران های دیگر مانند بحران اجتماعی و بحران کم آبی و خشکسالی و غیره راه حلی در کار نیست. از همه گذشته، تکیه بر نیروی انتظامی و امنیتی در جامعه ی ملتهبی که مردم و از جمله بخش بزرگی از همین نیروهای سرکوب، گرسنه اند و نان برای خوردن ندارند، تا کی و چقدر دوام خواهد داشت ؟
نتیجه اینکه رژیم در حال فروپاشی است.
شرایط ایران شرایط تاریخی تازه ای است. ایران امروز، از انقلاب مشروطیت تا به حال دو جنگ جهانی و دو کودتا و یک جنگ 8 ساله با عراق را با دادن تلفات انسانی و عمرانی سنگین از سرگذرانده است. در دو جنگ جهانی گرچه اعلام بیطرفی کرد، ولی اشغال گردید و تلفات انسانی و مالی عظیمی را متحمل شد. نفت و گاز و موقعیت جغرافیایی ایران از عوامل اصلی این تجاوزها و اشغال ها بوده است.
تغییرها در راهند
امروز قطب های جهانی در حال تغییر هستند. ایران در مخالفت با آمریکا و اسراییل در طرف چین و روسیه قرار گرفته است. روسیه به موقعیت جغرافیایی ایران نیازمند است و چین، به ویژه به منبع انرژی ایران نیاز دارد. آمریکا علیه روسیه و چین به جنگ اقتصادی روی آورده است و تحریم اقتصادی و گمرکی آنها مدتی است ادامه دارد و کاملا رو در روی هم ایستاده اند. از آن طرف آمریکا و اسراییل در پی خاورمیانه بزرگ و تبدیل آن به امیرنشین های دست نشانده هستند و در این میان نمی خواهند ایران با این موقعیت جغرافیایی و انرژی در طرف رقیب باشد. برجام و مساله ی هسته ای بهانه است، خواستار تسلیم بی قید و شرط ایران هستند.
هنوز چین و هند و ترکیه نفت ایران را می خرند و جمهوری اسلامی می تواند به انزوای نسبی خود ادامه دهد. ولی خطری که جامعه را تهدید می کند خطر شکم های گرسنه است. در چنین موقعیتی اگر رژیم سقوط کند چه باید کرد؟ در چنین شرایطی مردم به آزادی و دموکراسی فکر نمی کنند و این مسئله شرایط را برای اپوزیسیون سخت تر و دشوارتر می کند. در چنین شرایطی مردم فرصتی برای تفکر عقلانی نخواهند داشت و برای تأمین نیازمندی های فردی و زودگذر ناچارند به حوادث تن بدهند و این بهترین فرصت تاریخی برای دخالت خارجی و گماشتن یک فرد یا یک عده ی قلیل دست نشانده بر مردم است.
در وضعیتی که ایران برای گذراندن این دوره ی توفانی نیازمند یک قیام همگانی برای تأسیس مجلس مؤسسان است تا بتواند با انتخاب ایرانیان کارآزموده و متخصص از عهده ی مشکلات بر بیاید. کاری که نه از ملایان مصدر امور و نه از اصلاح طلبان ساخته است و نه آمریکا و انگلیس و اسراییل خواهان آنند.
اصلاح قانون اساسی تا کنون هرچه بوده در جهت محکمتر کردن بندهای استبداد بوده و این رژیم بطریق معمول توانایی اصلاح آن را ندارد. باید نمایندگان واقعی مردم برای تنظیم یک قانون اساسی دست بکار شوند و این کار فقط از مجلس مؤسسان ساخته است.
2018 Sep 6th Thu – پنج شنبه، 15 شهريور 1397