هرگز مبَر زِ ياد-منیر طه

اي يادگارِ خشم و خروشِ جوانيم

اي زندگانيم

اي موجِ سربلند

اي سر دو‌تا نكرده به سوداي چون و چند

اینک كه عزمِ رزم به پا کردي

جوش و خروش بر فلك آوردي

اینک كه بازوانِ توانايت

تابيده، هم به وقتِ هماوردي

اینک كه چشم‌هاي درخشانت

رخشيده با حماسة همدردي

هرگز مبَر زِ ياد

زنجيرِ گيسوانِ سپيدم را

تا دستبندِ دستِ سيه‌كارگان كني