بر اوجِ آسمانی البرز-سروده منوچهر برومند سها

به یاد زنده یاد خسرو سیف

آری عقاب سالخوردهء رنجور

پر گشود.

از آسمان ساحت ایران گذر کنان

زی قلهء سپید ِ دماوند

ره سپرد.

بر اوج آسمانی البرز

بر نشست .

مهر آبه ء وطن در دور دست اوست

شاخاب پارس

آبی و رخشان و موج خیز

می آیدش به چشم.

می خواندش سرود.

آن دلنشین سرود سر افرازی وطن:

ایران کهن سرای کیان جاودانه است.

بنگاه دلنواز سرود و ترانه است .

می آیدش به گوش :

ایران کنام شیر و خانهء شیرویه ماندنی است.

شرح مقال بابک و یعقوب خواندنی است .

اسفار و مازیار و تهمتن نمردنی است .

می خواندش سروش :

ایران دو باره باز بر افلاک پر کشد.

از بادهء ظفر خُم و خُمخانه سر کشد.

خسرو به جشن آید و شیرین به بر کشد .

۲۴ / ۴/ ۱۴۰۰

منوچهر برومند
م ب سها