” آیینه ” را نمی خواهم-فرزین عدنانی

هم نه آلبوم و قاب را .
نه ” اشیاء ” و ” چیزها ” !
نه کتابخانه و کتاب را .
باران میخواهم ، جَر جَر .
وبر کاکل صخره های سخت
تیله های سربی ی حباب را .

• بال بال و پِِرپرِ مرغکان ” نیم بسمل “
  در کنار وحشت برکه ی خون !
  که از تن پس میراند
  کابوس خواب را –
  میخواهم ستان
  بر نرمای خاک کویر
  بیتوته کنم ،
  در ظهر تموز به سوزنهای خورشید خیره شوم
  ودراشگهای خونین ” داغ دیدگان ببینم
  جلوه و جلال ” آزادی “
  رنگ سرخ ناب را.
  فرزین عدنانی