زمان با ماست زمانه هم شاید باشد- رامین کامران

در این وانفسایی که ایران از هر سو آماج تهدید و هدف بدخواهی است، دولتهای بزرگ تمامی نیروی خود را بسیج کرده اند تا کشور ما را به زانو در بیاورند و نوکران (و البته کلفتهای) ایرانیشان هم از هیچ کوششی برای تحقق این اهداف پلید فروگذار نمیکنند، به سختی میتوان نقطهُ امیدی یافت و دل را به آن خوش کرد. ولی به تصور من نقطه ای هست و چندان هم کوچک نیست و مهمتر اینکه با کوشش ما میتواند بزرگ شود و حتی افق تاریخ را برایمان روشن کند: زمان.

آلترناتیو قلابی که آمریکا میخواهد به مردم ایران تحمیل نماید: یا پهلوی یا رجوی! آنهایی هم که آمادهُ خدمتگزاریند و هر کس که زدوتر به مقصد رسید، در خدمتش قرار خواهند گرفت، حکم مخلفات را دارند و کنار هر غذایی سرو خواهند شد. نکتهُ اصلی این است که حرکت مورد نظر آمریکا که البته مایل است و حتی اصرار دارد که انقلابی جلوه اش بدهد و تحت این نام به همه و اول از همه به مردم ایران بفروشدش، در اصل طرحی کودتایی است. نحوهُ ‌به اجرا گذاشتنش بسیار روشن است. مثل همهُ کودتاها دستور آشپزی دارد، از سوی رستوران سیا که اصلاً غذای اصلیش برای جهان سوم همین است و تخصص سرآشپز.

کودتا، بر خلاف انقلاب ساعت شروع دارد و موقع ختمش هم به همین ترتیب معلوم است. عامل اساسی در موفقیت این کودتا، مثل هر کودتای دیگر، عامل زمان است که باید کنترل کرد و کار را از روی برنامه پیش برد. آماده سازی طول معین دارد و عملیات نیز به همچنین. در جمع، کار باید هر چه سریعتر انجام گردد. در جایی که زمینهُ اجتماعی برای کودتا آماده نباشد و بخصوص اگر برنامه این باشد که کودتا را رنگ کنند و به جای قیام بفروشند، مثل بیست و هشت مرداد خودمان یا کودتای اخیر مصر، طول کار زیاد میشود چون باید زمینه را آماده کرد. طول کشیدن مانور، خطر خطا را به طور ثابت افزایش میدهد و بدتر از آن، میتواند واکنش زا شود.

ما الان در مرحله ای هستیم که آمریکا دارد بخش اول کار را جلو میبرد و هنوز توان ورود به بخش ضربتی را پیدا نکرده است. به احتمال قوی هیچگاه نیز بدان نخواهد رسید، چون مهره هایش برای مردم پذیرفتنی نیستند. مهم این است که کار، دارد به دلایل مختلف بسیار طولانی میشود و این طول زمان همانقدر به نفع ماست که به ضرر آمریکا. از دید حریف، کار بازی دادن مردم باید با سرعت پیش برود تا ملت نه فرصت خروج از احساس و مراجعه به عقل را پیدا کنند و نه فرصت نمایند سره را از ناسره تشخیص بدهند. حال که کار به درازا کشیده، ما فرصت پیدا کرده ایم تا هوچیگری طرف مقابل را نقد کنیم و سخنان و عقاید خود را بپراکنیم. باید تا آنجا که امکان داریم، بکوشیم تا نیروی مردم ایران را در راه بهروزی خودشان بسیج کنیم، نه اهداف دول خارجی. در این وانفسا، اگر ما یک متحد مطمئن داشته باشیم زمان است که یکسر به نفع ما کار میکند.

زمان که به پای خود میاید، اگر همت کافی نشان دهیم، زمانه هم با ما همراه خواهد شد.

۱۱ ژوئیه ۲۰۱۸

این مقاله برای سایت (iranliberal.com) نوشته شده است و نقل آن با ذکر مأخذ آزاد است

rkamrane@yahoo.com