قدر فرصت را بدانیم- حسن بهگر

شکست دو جریان تجزیه طلب

در غیاب یک رهبری و  سازماندهی منسجم جنبش مهسا  پیروزی چشمگیری بدست نیاورد ولی زلزله های این جنبش ثمراتی نیز داشت. رضاپهلوی با انتخاب مضحک دو سه سلبریتی سیاسی  بلافاصله خواست بر سر این جنبش بنشیند و با این امید که بتواند رهبری خود را تثبیت کند اما با انتخاب همراهان نامناسب بویژه عبدالله مهتدی بعنوان شریک سیاسی، فاتحه رهبری خود را خواند و نیت نهایی خود را که فروش ایران و تجزیه کشور بود آشکار کرد. این کار پرخاش و اعتراض سلطنت طلبان قدیمی را در پی داشت که دستکم به تمامیت ارضی پایبند بودند و نشان دادند که از شاهزاده بیشتر به پرنسیب ها پایبندترند.

پاشیدن نشست همبستگی و منشور آن، مترادف شکست پروژه ی رهبری و پادشاهی رضاپهلوی به عنوان آلترناتیو بود.  این شکست پس از فروپاشی پشت سر هم تشکل های قبلی بسیاری از هواداران رضاپهلوی را در داخل و خارج از کشور مایوس و ناامید کرد. به نظرم مشکل است بار دگر او بتواند مثل سابق به صحنه ی سیاسی برگردد.

اما این شکست دامن عبدالله مهتدی را هم گرفت. او که خود را به عنوان نماینده کردها جا کرده بود،  پس از این واقعه در اثر اختلاف با هم سازمانی های خودش دو کشته هم تلفات داد.

در مجموع این شکست ها برای ملت ایران هیچ بد نبود بلکه نوید بخش هم بود و میلیاردها هزینه سالیان دراز تلویزیون ها و رسانه های مختلف را باد هوا کرد.

جبهه پیشتاز

اما اکنون جای یک جبهه ی پیشتاز خالی است ؛ جبهه ای که سازماندهی و رهبری این انقلاب  اجتماعی را برعهده بگیرد.

ظاهرا ج ا سرمست از سرکوب جنبش دوباره و چندباره  در امر حجاب لجاجت می رزد و می خواهد همه ی خواست مردم را در امر حجاب خلاصه کند و شعارهای ضد دیکتاتوری و سرنگونی رژیم را از خاطره ها بزداید و اصلاً به روی مبارک نیاورد که مردم صحبت از آزادی کردند و شعارآن را هم دادند .این وظیفه یک جبهه ی پیشتاز است که رهبری جنبش را برعهده بگیرد و مردم را از یأس ونومیدی در آورد. از این رو پیوند سازمان های سیاسی داخل و خارج از کشور یک امر مبرم و ضروری است.

مردم گرسنه و آزرده از آزار و اذیت روزانه این حکومت ارتجاعی به جان آمده اند. تکیه ی حکومت به نیروی نظامی است که دیگر نه به ایدئولوژی اسلامی و نه به رهبریش باور دارد و همه می دانند شکاف عظیمی در بین آنها افتاده است و این مردم ایران هستند که سرنوشت نهایی میهن را رقم خواهند زد. اکنون همه طبقات و توده های وسیع ناراضی آماده سرپیچی و پیوستن به یک سازمان سیاسی مورد اعتماد خود هستند .باید در این امر جداً کوشا بود ؛ پیوستن گروه ها به یکدیگر ما را قوی تر و مقتدرتر می کند و سرمایه اجتماعی ما را افزایش می دهد.

رهبران قلابی میدان را خالی کرده اند و تمامی مزاحمتی که برای وطنخواهان فراهم آورده بوند، نقداً ختم شده است. باید قدر این فرصت را بدانیم و به سرعت از آن بهره برداری کنیم. میدان بالاخره برای ما خلوت شده است. آنچه لازم داریم اتحاد جمهوریخواهان است. کلید رهایی ایران در دست اینهاست.

آدینه – ۳۰ تیر ۱۴۰۲

Friday – 2023 21 July