تا ما نباشیم قبول نیست-رامین کامران

توضیح راجع به ریا و دغلبازی اصلاح طلبان که حقاً پست ترین بخش اسلامگرایان هستند، صرف واضحات خواهد شد، پس می پردازم به اصل مطلب.

این گروه ذوحیاتین که هم بر قدرت سوار است و هم در صف اپوزیسیون سبد گذاشته

اند زیادی است و مانند شهیدان زنده که ماشاالله فراوانند، از مواهب زندگی و مزایای شهادت به طور همزمان برخوردار است، این بار علم مخالفت برافراشته. ببینیم چرا.

تنها معیار تصمیم گیری این گروه دغل، فقط و فقط رفتاری است که با خودش می شود. انواع سانسور و اقسام گزینش و خلاصه هر کاری که در جهت کوتاه کردن دست مردم از انتخاب آزاد نمایندگانشان بشود، نزد اینان مقبول است تا وقتی که شامل حال خودشان نگردد. ولی نوبت که به خود این دسته رسید، فریاد «آزادی رفت» شان بلند می شود.

این قاعده استثنأ ندارد، از رفسنجانی گرفته تا همین تاجزاده که پشت در مانده و شاکیست. بقیه اصلاً مهم نیستند و از دایرۀ اسلام هم که قرار نیست خارج شویم ـ ماندند، ماندند، مردند، مردند، به حساب نمی آیند. تا هر کجا خود این کلاهبرداران بیایند بالا، کار درست است و جایی برای اعتراض نیست. هر جا که متوقف شدند، اعتراض شروع می شود. آنچه پشت سرشان واقع شده، درست بوده، تا پایشان به سنگ خورد، جیغشان درمی آید. انگیزه این است که سهم ما چه شد، ولی شعار اینکه آزادی پامال شد. دعوا، دعوای خودشان است، ولی شعار را از آزادیخواهان می دزدند. چرا ندزدند؟

 همۀ اسباب و وسایل، در داخل و خارج، برای این کار مهیاست، شرف و درستی هم که مانع نیست، پس به پیش. در نهایت هم اگر بردند، هیچ مسئولیتی قبول نمی کنند، اگر هم باختند که شهید مظلومند. هر دو سر سود است و لایق این مبارزان دو جانبه.

در جنبش سبز که از مرز نظارت استصوابی رد شدند، اعتراضی نبود، وقتی انتخاب نشدند، قال چاق کردند. این بار حتی رخصت گذشتن از مرز شورای نگهبان را هم پیدا نکرده اند، پس از همینجا فریادشان درآمده. یکی از تحلیلگران چپ چنین عقیده دارد که حاکمیت اسلامی مایل نیست که دوباره با چیزی نظیر جنبش سبز طرف شود و به همین دلیل پیشگیری کرده و اصلاً راه اصلاح طلبان را به صحنۀ رأی گیری بسته تا خیالش راحت باشد. حرف بی منطق نیست، چون همه می دانیم که قال کردن اینها ارتباطی به رأی و شمارش آرأ ندارد، همین که نباشند، دعوی تقلب می کنند و از استفاده از هیچ وسیله ای هم برای به کرسی نشاندند حرفشان، صرفنظر نمی کنند. در جنبش سبز دیدیم که تا کجا رفتند و اگر به هدف نرسیدند، از ناتوانی خودشان بود، چون مردم را با ابعاد میلیونی به خیابان آورده بودند و پشتیبانی خارجی را هم داشتند.

احتمالاً کوشش خواهند نمود تا باز اعتراض و شلوغی راه بیاندازند، ولی امکان اینکه کار به حد جنبش سبز برسد منتفی است. این نوع کلک ها بار اول بیشترین بخت موفقیت را دارد، بعد حنایش بی رنگ میشود. یک بار که مردم مزه اش را چشیدند و عاقبتش را هم دیدند روگردان میشوند. البته اگر ترامپ بر سر کار بود که حتماً با تمام قوا پشتیبانی می کرد و اینها هم بی هیچ شرمی می پذیرفتند، در مورد بایدن احتمال چینین چیزی کم است و از حد اوباما فراتر نخواهد رفت.

از دید آزادیخواهان، درست مثل رژیم، تنها مسئلۀ مهم در هر دور انتخابات، درصد مشارکت است. این شاخص است که تعیین می کند چقدر از عمر رژیم مانده. ما می دانیم که در این باره دائم دروغ گفته شده و دائم مترصد ثبت کاهش آن بوده ایم. سود دستگاه بر بزرگ نمودن این رقم است و اصلاح طلبان همیشه از این بابت بدان یاری رسانده اند چون در بهره وری از این دروغ شریک بوده اند. تنها کمکی که این بار ـ ناخواسته ـ به آزادیخواهان خواهند کرد، شریک نشدن در همین یک دروغ حکومت است ـ ذخیرۀ ‌آخرتشان باشد که دست خالی روانه نشوند.

۲۸ مه ۲۰۲۱، ۷ خرداد ۱۴۰۰