Home سخن روز آرشیو سخن روز از ایران صحبت میکنید یا از آمریکا؟- رامین کامران

از ایران صحبت میکنید یا از آمریکا؟- رامین کامران

مدتیست که شاهد پدیدۀ عجیبی در اپوزیسیون هستیم: فضای رسانه ای ـ طوری که گویی در یک میدان مغناطیسی قوی قرار گرفته است ـ تحت تأثیر قطب بندی دوحزبی سیاسی آمریکا، قرار گرفته است. عده ای را میاورند که راجع به ایران  صحبت کنند، ولی گوش که میدهید، میبینید دارند بر اساس صفبندی های سیاسی آمریکا موضع میگیرند. یعنی یکی هنوز به اوباما بد میگوید، دیگری اصولاً به جمهوریخواهان ایراد میگیرد و… معلوم نیست اینها کی قرار است بر اساس منافع ایران و با نظر به صفبندی های سیاسی ایران، موضع بگیرند!

تصور میکنم که این امر دو دلیل دارد.

اول، حضور کارشناسان و مدعوینی که ساکن ایالات متحده هستند و متأثر از حال و هوای سیاسی آن کشور و به دلیل حضور دائم ایران در مباحث سیاسی آمریکا، عملاً بین دو دیدگاهی که قراراست یکی ایران مدار باشد و دیگری آمریکا مدار، تفکیک قائل نمیشوند و چون ذهن و شاید شخصیت خودشان هم میدان همین اختلاط است، کمابیش همان حرفهایی را که میشنوند تکرار میکنند. دو حزب میکوشند از حوزۀ سیاست ایران، برای کوبیدن حریف، مضمون استخراج کنند، اینها هم همان مضامین را تحویل ما میدهند.آن حرفها حزبی و به هر صورت متأثر از دعواهای آمریکایی است، حرف اینها نیز به همچنین.

دیگر، تعداد روزافزون مزدوران فارسی زبان آمریکا که دائم در رسانه ها جولان میدهند و در مقام ایرانی و غمخوار مردم ایران داد سخن میدهند، ولی در حقیقت گفتار دولت آمریکا را ترویج مینمایند و به همین خاطر، رد تسویه حسابهای سیاسی آن کشور هم در گفته هایشان هست. فعلاً دور دست جمهوریخواهان است، اینها هم نوکر ترامپ هستند و به سبک گروه او سر و صدا میکنند و هنوز هر جا بحث ایران میشود، میکوشند اثبات کنند که اوباما با اونا بود… گروه بعد که از راه برسد، لابد حرفها تغییر خواهد کرد.

مشکل اصلی اینجاست که این گفتار دوگانه اصلاً به درد ایران و ایرانی نمیخورد، به ظاهر خطاب به اوست، ولی ارتباطی به او ندارد. از دید ایرانی، مشکل اصلی داخلی است و تعویض نظام سیاسی؛ از دید آمریکا مشکل خارجی است و مسئلۀ گسترش اقتدار. این حرفها در آمریکا جای خود را دارد، ولی در رسانۀ فارسی زبان و متوجه به ایران و ایرانیان، اصلاً و اساساً پرت است و به درد ایرانی جماعت نمیخورد. اول، موضوع مخاطب شما را معین میکند، بعد زبان.

داستان همینطوری خنده دار است، ولی اساساً اسباب مزاحمت و جداً مشکل زاست. آنچه که بیشتر اسباب نگرانی است، این است که عده ای عوام تحت تأثیر این حرفها قرار میگیرند و به طور ناخودآگاه شروع میکنند به حرف زدن راجع به کشور خود، ولی از دیدگاه منافع و اقتضائات کشوری دیگر، کشور دیگری که به هست و نیستشان چشم طمع دوخته است. چرندیات آمریکایی، ولی دوبله به فارسی.

این شاید عمیق ترین نوع اغتشاش فکری باشد که بتوان سراغ کرد، نوعی از جنون که دارد توسط رسانه ها به همگان القأ میشود.

۲۷ ژانویۀ ۲۰۲۰، ۷ بهمن ۱۳۹۸

این مقاله برای سایت (iranliberal.com) نوشته شده و نقل آن با ذکر مأخذ آزاد است