نامه ای به برنامه پرگار بی بی سی – “از ساواک چه می دانیم؟”- احمد خلیل الله مقدم

نامه زیر نوشته آقای احمد خلیل الله مقدم ازچهره های ملی مبارز هوادارخط مشی سیاسی دکتر شاپوربختیار بود که متاسفانه سال پیش درگذشتند. ایشان به نکته ی مهمی اشاره کرده اند که روشنگر خفقان و استبداد توسط ساواک در زمان حکومت محمدرضاشاه است ولی در برنامه پرگار شرکت کنندگان کوشش داشتند اینطور وانمود کنند که در زمان شاه فقط کسانی که اقدام به مبارزه مسلحانه می کردند دستگیر می شدند . اقای مقدم این امر را نادرست و مردود دانسته و خود را مثال می زند که فقط بجرم نوشتن کتابهایی با مضمون ملی و انتقادی دستگیر و زندانی شده و باوجود آنکه کتاب هایش مجوز دستگاه های مسئول آن زمان را داشته مانع از شکنجه وی نگردیده است .آقای مقدم صاحب نوشته ها و تالیفات بسیاری از جمله: «تمدن سیاه» ، «پژوهشی در کودتای ۲۸ مرداد» ، «فساد مدرن » و «تاریخ جامع ملی شدن نفت» است.

ما از خانم تابنده مقدم که متن این نامه را در اختیار ما گذاشته است سپاسگزاریم

ایران لیبرال

مجری محترم برنامه پرگار – آقای کریمی گرامی

برنامه شما تحت عنوان “از ساواک چه می دانیم؟” مرا به عنوان یک زندانی سیاسی دوران شاهنشاهی که امروز در سن ۸۶ سالگی هنوز آثار شکنجه ساواک را بر بدن خود دارم, به شدت لرزاند و متاثر ساخت .
من در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ خورشیدی به عنوان یک نویسنده ملی و طرفدار مصدق بارها در زندان بودم و شکنجه شدم, تا حدی که از جمله توانایی راه رفتن نداشتم و سالها تحت معالجه بودم . جرم من این بود که کتاب هایی با مضمون ملی انتشار داده بودم ( البته با اجازه فرهنگ و هنر و سازمان سانسور آن زمان ) . جرم دیگرم این بود که دارای تفکر سیاسی بودم و نگاه انتقادی به هییت حاکمه داشتم. بنده نه تروریست بودم و نه کمونیست ولی به شدت شکنجه شدم. به هیچ سازمانی زیرزمینی هم وابسته نبودم که بخواهند از من اطلاعات دیگر افراد را به دست بیاورند. از لحظه بازداشت تا قبل از محا کمه شدیدا شکنجه می شدم . لازم به تذکر است که قاعدتا ضمن محاکمه میبایست روشن گردد که آیا متهم مجرم است یا خیر . ولی در ساواک متهم ابتدا شکنجه میشد و سپس محاکمه انجام میگردید. بهتر بود در برنامه شما در کنار دو زندانی سیاسی شکنجه شده دوران پهلوی دوم افراد دیگری از جناح های ملی و از هنرمندان و نویسندگان نیز حضور میداشتند تا این سوء تفاهم ایجاد نگردد که شکنجه های ساواک مختص به زندانیان سیاسی به اصطلاح “تروریست ” و یا “کمونیست ” بوده است و ساواک فقط به منظور جلوگیری از عملیات خرابکارانه سازمانهای مربوطه وجهت مقابله با کشتار مردم بی گناه ا عمال شکنجه میکرده است ( که البته آن هم جای بسی بحث است) . ضروری بود مصونیت و حرمت زندانی سیاسی, چه حاضر در جلسه و چه غایب حفظ میگردید که متاسفانه اینچنین نشد. بلکه بر عکس فضای برنامه شما با دروغپردازی ها, کنایه های بی مایه و سفسطه های آقایان فراستی و قانعی آکنده گردید از باز تولید خشونت در برابر تمامی افرادی که توسط ساواک تحت شکنجه قرار گرفته اند, اعم از حاضردر برنامه ویا غایب. چنانچه پرسشی در مورد سوابق اینجانب دارید با کمال میل پاسخگو میباشم . با احترام احمد خلیل الله مقدم
جناب آقای داریوش کریمی گرامی , با سپاس از اینکه نامه ارسالی اینجانب را در مورد ساواک در برنامه ۱۱ اوت خود مطرح کردید . جهت شفاف سازی و رفع سوء تفاهم متن کامل نامه ارسالی خود را در اینجا آورده و اعلام میدارم که بنده هیچگونه انتقادی به حضور ۴ میهمان شما در برنامه نامبرده نداشته و به ویژه برای زندانیان سیاسی حاضر (و غایب) با هر بینشی احترام خاص قائل میباشم. من فقط متذکر شدم که آقایان فراستی و قانعی فرد از بافت موجود در جلسه استفاده کرده و وانمود میکردند که گویا ساواک فقط در ارتباط با “گروه های مسلح” شکنجه اعمال میکرده (که آن نیز جای بحث دارد ) و این شبهه را ایجاد می کردند که در دوران آریامهر زندانیان سیاسی فقط به جرم مبارزه مسلحانه دستگیر و شکنجه میشدند.
احمد خلیل الله مقدم