انتخاب فیل یا خر؟- منصور بختیار

در محله ‌نوخواجو‌ی اصفهان مردی زندگی میکرد بنام بخشعلی. هم‌سن‌وسالی‌های من که در آن محله زندگی کرده بوده باشند، او را بخاطر می‌آورند. بخشعلی خری داشت سفید و بزرگ که معروف بود مصری است.
در کوچه پهنی جلو در خانه و شبها در حیاط بسته می‌شد. نه او به بخشعلی سواری میداد و نه بخشعلی سوارکار بود. بین ما بچه‌ها هُو افتاده بود که او با خرش حرف میزند، البته همه میدانستند که بخشعلی فارسی راهم خوب نمیدانست چه برسد به عربی. القصه! این خر هر از گاهی طناب می‌برید، رم کرده محله را پر از تهدید و ارعاب می‌کرد. در خانه‌ها بسته می‌شد، هر کس به سوراخی میخزید و دکانداران بساط خود جمع می‌کردند. ساعاتی عر و تیز میکرد تاخسته شود آنوقت بخشعلی و تنها بخشعلی نزدیک او می‌شد و افسار بر گردنش می‌نهاد و با صدای بلند فحش خواهر و مادر نثار او میکرد. (البته انجمن طرفداران حیوانات آن روزها ثبت نشده بود تا بخشعلی را به توهین به خرانی که باعث بی‌نظمی نشده‌اند، محاکمه کند). ژاندارمری اعلاحضرت شاهنشاه آریامهر هم چندین بار یگان‌های ویژه‌ی برخورد با ترور را به محله گسیل داشت تا در صورت لزوم دست به اسلحه ببرند ولی در همان روزها خر مهربان‌ترین خر دنیا می‌شد. ما بچه‌ها نزدیکش میشدیم و دستی به او می‌زدیم، سربازان اعلاحضرت هم دست از پا دراز‌تر راهی پادگان می‌شدند. در این میان آنچه جالب بود رضایتی بود که همگان می‌یافتند! خر از قدرت و توانایی خری‌اش لذت میبرد، بخشعلی هم از اینکه تنها کسی بود که خر را رام و به خانه می‌برد بر خود می‌بالید، مردم محله هم از سرگرمی تبلیغاتی آنها خوش بودند و برای خر پوسته خربزه می‌بردند. ژندارمری هم راضی بود که بلاخره کاری کرده است.
انتخابات ایلات متحده آمریکا و برخورد بخشی از به‌ اصطلاح اپوزیسیون ایران با آن، مرا بیاد این خاطره کودکی انداخت. این روزها بحث انتخاب فیل و یا خر آمریکا در بین هموطنان “ مبارز” باز هم بالا گرفته است. باز هم شُو بخشعلی‌وار آمریکا چشمهای بسیاری را بسوی خود گردانده است. بخشعلی کدام خواهد شد؟

بله! هر چهار سال یکبار در بین آنهایی که بخودشان باور ندارند و گمان میکنند سرنوشتشان را باید دیگری رقم بزند، انتخابات ابرقدرتی متجاوز البته مهم خواهد بود. از زمان جان-اف-کندی تا به امروز من هر چهار سال یکبار این دستهای دراز و ذلیل هموطنانم را دیده ام که چشم لطفی بر سیاست خارجی آمریکا بسته‌اند. آنها هرگز ندیده‌اند که ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن، هواپیما‌های جنگده وجاسوسی، سربازان آمریکای جائی صلح برده و خانه‌ای را آباد کرده باشند. آنها نفهمیده‌اند که دموکراسی آمریکایی یک فریب است، آمریکا صلح و آرامش را نمی‌شناسد. با یک نگاه کوتاه به تاریخ این کشور عظیم شما میتوانید ببینید که هرگز بدون جنگ نتوانسته است زنده بماند. به این بخش بی‌مایه اپوزیسیون باید گفت شما دست به دامان ابرقدرتی شده‌اید که در هیچ جنگی پیروز هم نشده‌ است و هر‌بارهم، دم روی کول از دست چند جوان ایستاده‌ بر پا، پا به فرار گذاشته است. همین سوریه، عراق، لیبی، افغانستان را شاهد می‌آورم. آمریکا تنها جایی پیروز است که منبع منافع او باشد. امروز جمهوری اسلامی همان اندازه برایش سودمند است که پادشاهی آن شاه بدبخت. زبان تبلیغات این اختاپوس برایش نانی در روغن میچرخاند.

“این گول بین که روشنی آفتاب را از ما دلیل می‌طلبد”

دوباره خر و فیل آمریکایی رم کرده‌اند تا بخشعلی از کدام در درآید تا در را بر همان پاشنه بچرخاند. هموطن “ مبارز” باراک اوبامای قدیس آدم کشت، جرج دبلیو بوش ابله، ترامپ کاسب و بقیه آنها آدم کشتند و همچنان خواهند کشت و ویرانه خواهند کرد. سیاست خارجه این ابر قدرت برای دل من و تو و دیگری پایه ریزی نشده است، برای منافع است. بجز کشورت چه چیزی برای فروش داری؟ سبزی‌هایی که برایشان پاک میکنی ‌همان پوسته‌خربزه ای هستند که برای خر بخشعلی میبری.

زنده باد ایران، زنده باد جمهوری
منصور بختیار-  ۲۰ اکتبر ۲۰۲۰