آیا ایران و نظام اسلامی یکیست؟ رامین کامران

تمام گروه هایی که فکر و عقیده ای از خود دارند و مایل نیستند سخنان قالبی دو جبهۀ تبلیغاتی آمریکایی و اسلامی را تکرار کنند، با مشکلی درگیرند: ترتیب و عرضۀ موضعی که در عین استقلال از این دو، بیانگر دفاع از ایران و مردمانش باشد.

امروزه تنها وجه اشتراکی که بین حکومت و مخالفانش و در حقیقت باید گفت، ملت ایران، باقی مانده است، خواست بر جا ماندن ایران است. حاکمان، دغدغۀ بر جا ماندن خود را دارند که بسته است به ماندن ایران و مردم دلمشغول آیندۀ ایران هستند، بی اعتنا به سرنوشت رژیم. همین نقطۀ اشتراک است که کانون حملۀ طرفداران سیاست آمریکا  شده و دستاویز این تهمت گشته که هر کس دغدغۀ پایداری ایران را دارد و به همین دلیل با تحریم و جنگ مخالف میورزد، دست در دست حکومت اسلامی گذاشته.

ادعا البته همانقدر سهل است که پوچ. ببینیم که چرا.

نظام اسلامی وجود خویش را با وجود ایران یکی وانمود میکند، همانطور که آریامهر هم سلطنت خودش را با وجود ایران یکی قلمداد میکرد. این را در همه جا تبلیغ میکند که اگر نظام برود، ایران هم  خواهد رفت، زیرا میخواهد بر جا بماند و محتاج پشتیبانی ملت است. در اینکه حمله به ایران، حیات کشور را در مخاطره می اندازد، حرفی نیست. نظام حاضر نیز، مثل هر دولتی، از قلمروش دفاع میکند و جلوی دست اندازی بیگانه را میگیرد. ولی اگر حیات نظام به حیات ایران بسته است، حیات ایران به حیات نظام بسته نیست. این یکی هم، مثل نظام های پرشماری که ایران در طول تاریخ به خود دیده است، خواهد رفت و ایران خواهد ماند.

ولی در طرف مقابل، آمریکا نیز این نظام را از ایران جدا نمی شمارد. همانطور که سیاست فشارش نشان میدهد، طالب رفتن هر دوست. مدعیست فشار هایی را که متوجه کشور کرده است، فقط به رژیم آسیب میزند نه به مردم، ولی همه شاهدند که ضرباتش بیشتر به مردم میخورد تا رژیم.

روشن است که خود ایران نشانه است و زدن نظام بهانه. محرک این سیاست، اوج گیری قدرت کشور در منطقه است که برای آمریکا و متحدانش و در رأس همه، اسرائیل، اسباب دردسر گشته است و با تغییر رژیم هم بر جا خواهد ماند. باقی دروغ تبلیغاتی است.

در جمع، دو طرف دعوا، در جدا نکردن ایران از نظام اسلامی با یکدیگر متفق القول هستند ـ هر یک به دلیلی و به قصدی. مدعا نادرست است، ولی گذشته از این بسیار خطرناک هم هست، چون توجه به این حرف ها، ملت ایران را در ارزیابی اوضاع و تعیین سرنوشتش به اشتباه می اندازد. در مقابل، ایراندوستان حساب ایران را از نظام اسلامی جدا می کنند، خواهان ماندن اولی و رفتن دومی هستند و به هیچوجه مایل نیستند که رفتن این یکی به آن دیگری لطمه ای وارد آورد.

خلاصه کنم، آنهایی که با جمهوری اسلامی  همسخنند و دستشان  با آن یکیست، همانهایی هستند که به بهانۀ رژیم، ایران را می کوبند. اگر تهمت همدستی با رژیم را به دیگران میزنند، برای این است که نظر ها را از خود منحرف سازند. به هیاهوی تبلیغاتی اینها گوش نسپاریم، درست نگاه کنیم که چه میکنند. ما خود از نظام اسلامی بریده ایم، نگذاریم ما را از ایران ببرند. اگر موفق شوند، نه ایرانی خواهد ماند و نه مایی.

۳۱ ژوئیۀ ۲۰۲۰، ۱۰ مرداد ۱۳۹۹

این مقاله برای سایت (iranliberal.com) نوشته شده و نقل آن با ذکر مأخذ آزاد است