برای که می دزدید؟- رامین کامران
یکی دو سالی میشود که شاهد درز کردن اطلاعات مربوط به انواع اختلاس در جمهوری اسلامی هستیم و جنجال‌های رسانه‌ای که در پی می آورد. جناح‌های مختلف دست هم را رو می کنند، ولی از طرف دیگر به نظر می آید که سرویس های غربی نیز سعی می کنند به این نوع رسوایی‌ها دامن بزنند؛ بخصوص که به دست آوردن این گونه اطلاعات بسیار از کسب اطلاعات نظامی و اتمی آسان تر است و میدان به بهره‌برداری قابل توجه تبلیغاتی می دهد. در این میان دزد‌ها هم که عین خیالشان نیست، پول ها را به جیب می زنند و خارج می کنند و فکر می کنند که خرشان از پل گذشته است.
اینجا، روی سخن من باهمین دزدهاست. نه اینکه بخواهم نصیحتشان کنم یا ثابت کنم که بد کرده‌اند یا چیزی از این قبیل… فقط می خواهم یادآوری کنم که خرشان از پل نگذشته است. چیزی که احتمالاً خوشخیالی و بی‌اطلاعی‌شان نمی گذارد ببینند.
اگر دولت های غربی، به رغم موانعی که به قول خودشان برای مبارزه با پولشویی ایجاد کرده‌اند و اگر یک ایرانی بخواهد فقط چند صد دلار به جایی بفرستد، هزار مزاحمت برایش ایجاد می کنند تا نتواند، به شما اجازه می دهند که ثروت های نجومی جابجا کنید، چند دلیل دارد که ظاهراً از حرص مال به آنها توجه ندارید: اول از همه همان استفادۀ تبلیغاتی است که شاهدیم. حساسیت بجای مردم نسبت به این دزدی‌ها به این قبیل افشاگری‌ها بردی قابل توجه می دهد؛ دوم اینکه هر پولی به هر ترتیب از جمهوری اسلامی خارج شود، دست این ژیم را که زیر فشار انواع تحریم است، تنگ تر می کند؛ و آخر و از جهاتی مهم تر از همه، اینکه پول خارج شده را نه می توان در تشک قایم کرد و نه به سبک دزدان دریایی، در جزیره ای دور‌افتاده چال کرد، این پول ها در عمل به سیستم بانکی کشور‌های غربی منتقل می شود و تحت اختیار آنها قرار می گیرد.
یعنی اینکه پول هایی که دزدیده‌اید، مال خودتان نیست، برای کشور‌هایی دزدیده‌اید که به دلایلی به شما اجازۀ خارج کردن آنها را از ایران داده‌اند. اگر تصورمی کنید که به حساب شما در این و آن بانک ریخته شده یا احیاناً در جایی سرمایه‌گذاری کرده‌اید و صاحب اموال منقول و غیر‌منقولی شده‌اید که دیگر متعلق به شماست و تا هفت نسل خیال خود و اولادتان راحت است، به کلی در اشتباهید.
حساب همۀ این اموال روشن است و ناظران اطلاعاتی، احتمالاً بهتر از خود شما حساب و کتاب کار را نگاه داشته‌اند. دلتان را به این خوش نکنید که دیگر رسیده‌اید به جایی که قانون پشتیبان حقوق و اموال دزدی شماست! خیر، از این خبر‌ها نیست. کمی در باب انواع دیکتاتور‌ها و دزد‌های جهان سومی که هر چه چاپیده‌اند به اروپا و آمریکا برده‌اند، پرس و جو کنید. نگاه کنید و ببینید چند‌تایشان از مواهب دزدی‌های خود برخوردار شده‌اند. یکی مثل تروخیلو برده در سوئیس و بعد زن و بچه‌اش گرفتار سیستم حفظ اسرار بانکی محلی شده‌اند، یکی مثل رفعت‌الاسد رفته در فرانسه سرمایه‌گذاری کرده و جا خوش کرده، ولی بعد از چند دهه آمده‌اند و گفته‌اند که منبع اموالت مشکوک است که البته بوده و هر چه را داشته ضبط کرده‌اند و از این قبیل؛
احتمالاً آنچه که شما را به اشتباه انداخته مورد خانوادۀ پهلوی است که همگی بردند و مشغول خوردنند و دست حکومت ایران هم که خواسته پس بگیرد، به جایی بند نشده است، یعنی کسی محل جمهوری اسلامی نگذاشته و کمکی به آن نکرده. دلیل این کار روشن است. حکومت شاه چندین سال به کشور‌های غربی خدمت کرد و وقتی هم گفتند برو، بی‌دردسر بارش را بست و راه افتاد. قرائن چنین حکم می کند که قبل از رفتن با طرف هایش طی کرده بوده که به قول پدرش یکتا پیرهن از ایران نرود. اگر اموال پهلوی ماند برای همان ها که برده بودند، شما در چنین موقعیتی نیستید. این نوع حق بازنشستگی هم به شما تعلق نخواهد گرفت.
خلاصه کنم: ننگ دزدی به ریشتان چسبیده، ولی برای دیگری دزدیده‌اید نه برای خودتان. نقداً تا پول در دستتان است، عیشی می کنید، ولی آماده باشید که از شما پس گرفته خواهد شد. نه از طرف صاحباش که ملت ایران باشد، از سوی این مال خر‌هایی که دست به دامنشان شده‌اید. شاید در نهایت، رضایت مردم ایران که صاحب اصلی این اموالند، حاصل نشود، ولی رضایت شما که پولها را برای بقیه حمالی کرده‌اید نیز، دوامی نخواهد داشت. هر وقت خیلی شنگول شدید، کمی به آیندۀ درخشانتان فکر کنید تا مستی از سرتان بپرد.
۱۴ دسامبر ۲۰۲۰، ۲۴ آذر ۱۳۹۹
