در بیست ونهمین سالگرد قتل شاپور بختیار به دست آدمکشان جمهوری اسلامی خمینی گزارش مراسم بزرگداشت آخرین نخست وزیر مشروطه ایران
در روز ۶ اوت ،۲۰۲۰ برابر با ۱۶ مردادماه ۱۳۹۹، ساعت ۱۶، مراسم هرساله ی بزرگداشت شاپور بختیار آخرین نخست وزیر نظام مشروطه ایران که در سال ۱۹۹۱ (۱۳۷۰)، در چنین روزی درپاریس به دست آدمکشان جمهوری اسلامی به قتل رسیده بود، در محل آرامگاه او در گورستان مونپارناس پاریس برگذارشد.
مراسم در حالی برگذار می شد که تصویرهایی بزرگ از شاپور بختیار با نام نهضت مقاومت ملی ایران در دو سوی محل آرامگاه وی به چشم می خورد و آرامگاه با عکس های شاپور بختیار و سروش کتیبه، دستیار وفادار وی و تاجهای گل زیبا مزین شده بود.
با وجود ادامه ی شیوع ویروس کووید ۱۹ در منطقه ی پاریس و گرمای شدید ۳۵ درجه، مانند همه ساله، جمع کثیری از هموطنان دوستدار این بزرگمرد ایراندوست و آزادیخواه تاریخ معاصر ایران برای بزرگداشت از پیش از ساعت ۱۶، در محل مراسم حاضرشده بودند.
مراسم مانند هرسال با پخش سرود ای ایران آغاز شد.
سپس نخستین پیام رسیده، پیام دکتر علی راسخ افشار مسئول تشکیلات جبهه ملی ایران در سال ۱۳۵۷ و رییس اولین کنگره ی بزرگ سازمان های جبهه ملی ایران در اروپا قرائت گردید.
آقای دکتر علی راسخ افشار
آنگاه سخنرانی سخنران اول، آقای ناصر کاخساز که به دلیل عدم امکان مسافرت به پاریس به صورت ضبط شده ارسال شده بود به گوش حاضران رسید و مورد توجه بسیار شنوندگان قرارگرفت.
ناصر کاخساز، از فعالین جبهه ملی ایران در دوران دانشجویی در دانشکاه تهران، قاضی و نویسنده
دومین پیام رسیده از سوی دکتر علی گوشه، مسئول انجمن پزشکان ایرانی مقیم کشور اتریش و رییس کنگره ی موقت سازمان های جبهه ملی ایران در اروپا بود.
آقای دکتر علی گوشه
در این وقت دومین سخنران مراسم، آقای اسماعیل وفا یغمایی رشته ی سخن را به دست گرفت و پس از بیان شمه ای از اهمیت فرهنگ ایران باستان به شرحی شنیدنی از روحیات قهرمانان استقلال ایران پس از حمله و تسلط عرب بر ایران و مقایسه ی آنان با شاپور بختیار پرداخت.
اقای اسماعیل وفا یغمایی
آنگاه پیام کوتاهی به قلم آقای نیو نابت، از هواداران سرسخت شاپور بختیار و از همکاران مجله ی سهند که، در پاریس، در زمان حیات دکتر بختیار زیر نظر دکتر عباسقلی بختیار و آقای رحیم شریفی منتشر می شد به سمع حاضران رسید.
در این وقت آقای علی شاکری زند رشته ی سخن را به دست گرفت و طی شرحی از تجارب و صفات لازم برای کسی که می خواست به نبرد با خطر خمینی برخیزد، صفاتی که در وجود و سراسر زندگی شاپور بختیار در او دیده شده بود به توضیحاتی پیرامون مبارزات او پس از ورود به پاریس و شخصیت زنان و مردان استثنائی و والایی که از همان نخستین روزهای این دوران مهاجرت و مبارزه به یاری او شتافته بودند پرداخت.