جمهوری اسلامی زندانبان هشتاد میلیون ایرانی!
حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران براین باور است که ایران کنونی تبدیل به زندان بزرگی شده است که بیش از ۸۰ میلیون زندانی بی گناه بطور دائم زیر رنج و آزار و شکنجه به سر می برند. کنشگران سیاسی، اجتماعی، کارگران، آموزگاران، نویسندگان، هنرمندان و … که در برابر این ستم ها لب به اعتراض می گشایند، از زندانی شدن، محکومیت ها و اعدام ها در امان نیستند.
این وضعیت از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ رضاخان به کارگردانی انگلیس ها تاکنون همچنان ادامه دارد. احمد محمود نویسنده معاصر ما گفته است: « زندان به بخشی از هویت مردم ایران تبدیل شده زیرا یا خودشان زندان رفتهاند یا یکی از اعضای خانواده آنها در زندان بوده است».
آری، در حکومت اسلامی تمام گروهها و قشرهای اجتماعی زیر تجاوزهای ضد انسانی و فشارهای گوناگون از سوی تمامی عوامل دژخیم حاکمیت اسلامی نا بکار و مردم فریب هستند و در وابستگی آنان به کشورهای بیگانه تردیدی نیست.
بر اساس گزارش مشترک سازمان حقوق بشر ایران و سازمان غیر دولتی فرانسوی به نام “با هم علیه مجازات اعدام” در سال گذشته میلادی در ایران بیش از ۳۳۳ نفر اعدام شده اند که در مقایسه با سال ۲۰۲۰ یک افزایش ۲۵ درصدی را رقم می زند. رسانههای دیگر می نویسند تنها در تیرماه ۱۴۰۱، چهل و پنج زندانی در کرج، بروجرد، بیرجند، یزد و اصفهان اعدام شده اند.
کارگران ِ در بند :
هنگامی که کارگران این سازندگان واقعی کشور به عدم دریافت حقوق ماهانه ی خود اعتراض می کنند به زندان انداخته می شوند، از جمله می توان برخی از آنان را در اینجا نام برد: سجاد شکری، رضا شهابی، حسن سعیدی، هیراد پیر بداقی، اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، محمد حنیفر، امیرحسین محمدی فرد، ساناز الهیاری، عسل محمدی، امیر امیرقلی و همچنین شماری از مدافعان کارگری مانند لیلا حسین زاده، دانشجو و…
آموزگاران ِ زندانی :
در این رژیم منحوس آموزگاران که زیر خط فقر زندگی می کنند هنگامی که نسبت به وضعیت معیشت و حقوق خود اعتراض می کنند با ضرب و شتم و زندان روبرو می شوند. شماری از این آموزگاران عبارتند از: هاشم خواستار، رسول بداقی، اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه، شعبان محمدی، اسماعیل عبدی، محمدرضا رمضان زاده، حسین رمضان پور، حمید رضا رجائی، علی فروتن، مصطفی رباطی، سعید حق پرست، حسن جوهری، …
کنشگران حقوق زنان و حقوق مدنی-اجتماعی در سیاه چالهای جمهوری اسلامی:
رژیم جمهوری اسلامی از کنشگران اجتماعی که با اقدامات خود میخواهند توازن و تعامل را در جامعه توسعه دهند و حقوق انسانی را برقرار کنند هراس دارد. کنشگران مدنی- اجتماعی از هر گروه و به هر دلیلی که تقاضای برحقی دارند به زندان و شکنجه محکوم می شوند مانند نرگس محمدی، نسرین ستوده، عالیه مطلبزاده، علی اصغر زالی، علی الله ویسی، هادی پور بهشتی، میلاد افتخاری، … هم میهنان بهایی ما و دراویش از آزار و حبس های سازمان یافته توسط جمهوری اسلامی در امان نیستند.
نویسندگان و هنرمندان در زنجیرند:
نویسندگان، شاعران، و سینماگران این پیام آوران فرهنگ و ادب ایرانی و آفرینندگان آزادی اندیشه و بیان و پاسداران تحولهای بنیادی از هیچ گزندی در امان نیستند. نویسندگان متعهد که به آزادی بیان و آزادی قلم باور دارند به دلیل روشنگری و بیان حقایق تلخ جامعهی امروزی دستگیر شده، به زندان افتاده، شکنجه شده و اعدام می شوند و یا مانند، سعید سلطانپور، علی اکبر سعیدی سیرجانی بهنام محجوبی و بکتاش آبتین به قتل می رسند.
از جمله نویسندگان زندانی می توان به شماری از آن ها در این جا اشاره کرد: کیوان مهتدی، مهدی سلیمی، آرش گنجی، رضا خندان مهابادی، کیوان باژن، کیوان صمیمی، علیرضا نوری و بسیاری دیگر.
حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران به زندانی کردن هم میهنان مان از هر قشر و طبقه ای اعتراض دارد. ما به آزار سیستماتیک همهی زندانیان و خانواده های آنها اعتراض داشته و سرکوب کردن آزادی اندیشه و بیان، بازداشت، شکنجه و اعدام نویسندگان، شاعران و دیگر هم میهنان زندانی را محکوم می کنیم.
آزادی بی قید و شرط همه ی زندانیان سیاسی- اجتماعی انجام انتخابات آزاد برای برپایی مجلس مؤسسان و تغییر حکومت اسلامی و برقراری دموکراسی، لائیسیته و رفاه و امنیت برای همهی شهروندان ایرانی در سرلوحه مبارزات حزب ما قرار دارد.
حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران ( همسازی ملی جمهوری خواهان)
شنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ برابر با سوم سپتامبر ۲۰۲۲