رامین کامران

این دوره بحث هایی در بارۀ سامان جامعۀ آیندۀ ایران، این سو و آن سو، در می گیرد، یعنی بیشتر بر  لزوم طرح ریزی تأکید می شود، وگرنه طرح و برنامه ای به چشم نمی خورد. ما در ایران لیبرال تصمیم گرفته ایم تا حد امکان تصویری از ایرانی که خواستنی می شماریم، ترسیم…

باز هم صحبت از رضا پهلوی است و کی نیست! بعد از ده ها حرکت نمایشی و بی عاقبت که هیچگاه هم پایان نخواهد گرفت، این بار داستان وکالت در میان آمد که از همان ابتدا به افتضاح کشید، یعنی نتیجه ای داد که دستگاه شاهزاده خود را ملزم به تبری جستن از…

چندی پیش در توییتر نوشتم که اگر کسی می خواهد نکته ای را با من در میان بگذارد، پیام بدهد تا جواب بدهم. یکی از دوستان با تیزبینی نکتۀ ظریفی را طرح کرد که به استقلال مربوط می شد و مقاله ای که من مدتی پیش در این باب منتشر کرده بودم.…

من با در نظر گرفتن تناسب تلفات بین معترضین و نیرو های حکومتی، طی چند توئیت به لزوم تصحیح روش مبارزه در ایران اشاره کردم و متعاقب آن برخی از دوستان از من خواستند تا مطلب را بسط بدهم و راه حلی بجویم. نگارش کتاب «براندازی نظام اسلامی» که تا به…

تفاوت بین تصاویر آشنای شهدای حکومت مذهبی و تصاویر قربانیان اعتراضات اخیر که در سطح گسترده و به کرات در برابر دیدگان ما قرار می گیرد، عیان است و چشمگیر. ذهنمان بلافاصله تقارنی می بیند، تقارن معکوس. یک طرف مرد، یک طرف زن، یک جا سیاه و سفید، یک جا…

وقوع حرکت اعتراضی، پاسخ به سؤالاتی را فوریت بخشیده که تا قبل از این فقط از سوی سیاست ورزان جدی و آینده نگر یا پژوهشگران مورد توجه قرار می گرفت و به دلیل رکود نسبی اوضاع، بیشتر نظری جلوه می کرد تا عملی، ولی امروز وجه عملی آنها بر همه هویدا گشته…

از شروع اعتراضات نزدیک به سه ماه می گذرد و همه چشم به تحول وقایع دارند. جوشش مردمی، چنان که قابل پیشبینی بود، از نفس افتاده است ولی همه می دانند تمام نشده و اصلاً هم به آن صورت که حکومت امید دارد، تمام شدنی نیست. سیر داستان، مثل فیلم…

هر روز بر شمار مادران داغدار ایران افزوده می گردد و نیز بر تلخکامی ما که شاهد افزایش شمار عزادارانیم. داغدیدگان از غم خود می گویند و سوگواران زبان به همدردی می گشایند تا بلکه با سرشکن کردن غم، قدری از بار مصیبت دیدگان بکاهند. آنهایی که قلم بر کاغذ می…

یکی از گرایشهای ثابت ایرانیان که در حالت عادی ممکن است به حساب علاقه شان به ادبیات گذاشته شود یا حتی نشانۀ تکیه به فرهنگ قویم ادبی، تمایل به انشأ نویسی است. تصور می کنم که این تمایل ملی در دبستان و دبیرستان شکل می گیرد و تقویت می شود و بعد…