انتخابات وارونه – رامین کامران

رژیم اسلامی دائم نمایش انتخاباتی برگزار می کند و به این امر تفاخر هم می کند زیرا نماد پشتوانۀ مردمیش قلمداد می کند و به همین دلیل هم هست که تقلبش متمرکز بر تعداد شرکت کنندگان بوده و هست و می گوید هر که آمد و با هر سر و وضعی آمد و با هر انگیزه ای آمد، قدمش روی چشم. زیرا آنچه هدف دارد، سرشماری است، نشان دادن حمایت مردم از نظام است، نه از این و آن نامزد. نامزد ها همه از نظام و در خدمت آن هستند، پس در اصل دعوایی نیست، حال هر قدر رقبا که به هر صورت هر کدام سهم بیشتری از قدرت می خواهد، بر سر و روی هم بزنند.

از سوی دیگر مردم هم کلاً و نه همگی و در همه حال، به این وضعیت آگاهند. البته گاه تعداد کم و گاه تعداد بزرگی از آنها دل به این بازی می دهند و به خود میقبولانند که داوی جدی در کار است و ممکن است که نتیجۀ انتخابات تغییری اساسی در وضعیتشان بدهد. بزرگ ترین نمونه اش غوغای اصلاح طلبی بود و دوم خرداد معروف که چنان که باید، به افتضاح ختم شد ـ البته در چند مرحله که عمر و فرصت های ملتی را تلف کرد. برخی اوقات نیز داو های جنبی، مثل زن بودن این و آذربایجانی بودن آن و… برخی را پای صندوق می کشد. البته این جایگزینی داو، کاریست که بر عهدهُ نامزدان است.

نکته اینجاست که محتوای این زباله دانی که نظام اسلامی نام دارد، به مرور زمان محدود تر شده است و آن چه که دارد تا به عنوان رئیس جمهور به ما عرضه نماید کم شمار تر. نه فقط به دلیل دخالت شورای نگهبان که نامزد ها را سرند می کند، به این دلیل که هرکس رئیس جمهور شد بد عاقبت شد، به علاوه پرسنل سیاسی این نظام بسیار به کندی نو میشود و کلاً همانهایی که مدتهاست صاحب مقام شده اند، در جلوی صحنه قرار دارند و در بازی ریاست جمهور که در هر حال مقام مهمی است، شرکت می کنند.

این مسئله در انتخابات پیش رو خود را بیش از قبل نشان می دهد. عملاً همۀ نامزد ها قبلاً امتحان خویش را پس داده اند و مراتب بی قابلیتی خویش را، اینجا و آنجا و گاه بیش از یک بار، به اثبات رسانده اند. روشن است که توجه مردم به این و آن نامزد، بیش از آن که معطوف به قابلیت ناموجود آنها باشد، حاکی از نگرانی از همین بی قابلیتی است و مقایسه ای اگر باشد بر این اساس صورت می گیرد یعنی درست عکس آن چه که باید در هرانتخاباتی صورت بپذیرد.

وقتی ناقابل ترین و نادرست ترین افراد ملتی بازی را به خود محدود سازند و هر که را توانی دارد و ممکن است که بخواهد مجری خواست های ملت باشد، از خود و حتی از کشور برانند، توقعی هم جز این نمی توان داشت. از پیروزی انقلاب تا به حال کار بر این مدار چرخیده و قرار هم نیست که تغییر بکند. پس در عمل مردم نگاه می کنند تا ببینند ضرر کدامیک از این اعجوبه هایی که به نام نامزد انتخاباتی رأی آنها را طلب می کند، کمتر از باقیست، تا احتمالاً به او رأی بدهند. پس روی ایدئولوژیک فقط ناظر به بازگشت به صدر اسلام نیست، هر نظمی را وارونه کرده است.

۱۵ خرداد ۱۴۰۳، ۳ ژوئن ۲۰۲۴

این مقاله برای سایت (iranliberal.com) نوشته شده و نقل آن با ذکر مأخذ آزاد است