گروگان رسانه- فرهاد قنبری

عمده چهره های برجستهٔ «اپوزسیون» که امروز می شناسیم بیش از آن که از طریق کنشگری سیاسی و دلسوزی برای میهن و مردم خود را شناسانده باشند، از طریق رسانه های فارسی زبان غربی به ما معرفی شده اند. در واقع اگر این رسانه ها نبودند و این چهره ها به عنوان مهمان و کارشناس و مجری و… حضور پیدا نمی کردند جامعه شناختی از آنها نمی داشت. حال ای نکه این افراد چگونه و با چه توافقی سر از این شبکه ها درآورده اند و چه تعهداتی را پذیرفته و چه نقشی را بر عهده گرفته اند، چیزی است که از چشم مخاطب بیرونی پنهان است. (به یاد داشته باشیم اپوزسیون عصر پهلوی نه توسط بی بی سی و شبکه های فارسی زبان تحت نظر عربستان و اسرائیل و… بلکه اپوزسیونی بود که خود را با کنشگری سیاسی در داخل کشور و بدون تبلیغ آن چنانی رادیو و تلویزیون معرفی کرده بود)

ژان بودریار در کتاب «توهم فرجام»  می گوید: «ما در مقام مصرفکنندهٔ ایماژهایی که رسانه ها به ما می دهند، در واقع توسط رسانه ها به گروگان گرفته شده ایم.»

باید اذعان کرد همهٔ ما امروز در جهانی زندگی می کنیم که رسانه ها حرف اول و آخر را می زنند و آن ها هستند که دوست و دشمن، خوب و بد، گذشته و آینده، دلسوز و خائن و همه چیز ما را تعریف می کنند. در جهان امروز «زبان» از آن کسانی است که صاحب رسانه هستند و بازندهٔ بزرگ کشورها و ملت هایی هستند که رسانه و زبانی برای رساندن صدای خود در اختیار ندارند.

دول غربیها سال هاست به قدرت رسانه ها آگاهند و به همین دلیل با سرمایه گذاری فراوان در این عرصه اهداف بین المللی خود را دنبال می کنند. این روزها کافیست به شبکه های تلویزیونی فارسی زبان دقت داشته باشیم تا بهتر متوجه شویم که آنها چگونه ما را به گروگان گرفت هاند و ما همچون بیچارگانی در گِل فرورفته صبح تا شب از دریچهٔ ذهنی آن ها حیات و ممات خود را تعریف می کنیم. امروزه آنها هستند که «چهره سازی» می کنند و هر کسی را که دلشان بخواهد به عنوان دشمن یا منجی ملت معرفی می نمایند، امروز حتی این رسانه ها هستند که برای ملت ما تاریخ جعل می کنند و بدیهی ترین مفاهیم سیاسی را دوباره تعریف می کنند. امروز این رسانه ها هستند که عضو گروه تروریستی را به عنوان فعال مدنی و سیاسی به خورد مخاطب می دهند. امروز این رسانه ها هستند که با جعل هویت برای اقوام ایرانی دنبال ایجاد نزاع و جنگ قومی میان مردم هستند و..

به برخی از چهره هایی که همه روزه در این رسانه ها حاضرند بنگریم.
چه کسی آن ها را بزرگ کردهاست؟
چه کسی آنها را نمایندهٔ جامعهٔ ایران انتخاب کرده است؟
منبع درآمدشان کجاست؟
آیا به غیر این است که یک روز تلویزیون و اینترنت خود را روشن کرده و با این چهره ها به عنوان ناجیان و فعالان مدنی و سیاسی برخورد کرده ایم؟
از برکت این رسانه ها است که امروز حامی و عضو گروه تجزیه طلب و تروریستی، شبکهٔ تلگرامی وسیعی راه انداخته و هر روز برای ما نسخه های جدیدی که نتیجه ای جز جنگ داخلی و تجزیهٔ کشور ندارد صادر می کند و ما مردمان بیگانه با کتاب و اندیشه به مصرفکنندگان صِرف هر اندیشهٔ بنجل و خطرناکی بدل گشته ایم.