افزایش تنش با ایران و نتایج و پیامدهای آن در مقابل منافع آمریکا و ثبات منطقه-آریانه طباطبائی-ترجمه: ن. نوری زاده

پیش درآمد: آریانه طباطبائی مشاور ارشد بایدن- هریس در وزارت امور خارجه آمریکا (1) و محقق موسس رَند (The RAND Corporation) (3) و نیز مدیر گروه و استاد مطالعات امنیتی دانشگاه جرج تاون می باشد. بنا بر توئیت نامبرده، او در وزارت خارجه آمریکا بعنوان مشاور ارشد معاونت کنترل تسلیحاتی و امنیت بین المللی فعالیت خواهد کرد. مقالۀ پیش رو ارائه شهادت خانم طباطبائی در تاریخ 28 ژانویه 2020 در مقابل کمیته فرعی امور خارجه کنگره و در مورد مسائل خاورمیانه، آفریقای شمالی و تروریسم بین المللی می باشد.(2) هرچند  که این گزارش قبل از اینکه بایدن به ریاست جمهوری برسد، صورت گرفته است اما بنظر می رسد روند سیاست خارجی که خانم طباطبائی در مورد سیاست خارجی دولت فعلی آمریکا در خاور میانه و ایران ترسیم کرده است، تفاوتی با سیاست های پیشین این کشور ندارد، زیرا این سیاست یک هدف مشترک راهبردی کلان (strategic) اما با تاکتیک های (راهبرد های خرد) متفاوت  در مقابل ایران دنبال می کند.

– سیاست ایرانیان در مورد دورنمای امنیتی منطقه بسیار مبهم و پیچیده است. در ایران مراکز متعدد قدرت و جناح های مقطعی وجود دارند که با به حاشیه راندن بقیه افراد جامعه نمایانگر قدرت بخشهائی از طیف سیاسی قابل قبول رژیم می باشند. گرچه سانسور، سرکوب مخالفین سیاسی و رد صلاحیت (افرادی که با نظام زاویه دارند) از بدو پیدایش جمهوری اسلامی در سال 1979 تا کنون ادامه دارد و بصورت یک خصلت و ویژگی رژیم درآمده است، با این وجود نشانه های جدید دیگری در روند سرکوب و اختناق مشاهده می گردد. برای مثال، توانائی تهدیدات داخلی و خارجی رژیم در کنترل و از کار انداختن اینترنت افزایش یافته است. (4) اقدامات مقامات تهران در سال 2020 نشانگر آن بود که رژیم جمهوری اسلامی نه تنها تلاش کرد که مانع از فعالیت مراکز عملگرای (pragmatist) خود در خارج از کشور شود بلکه گروه ها و افرادی که در درون سیستم با این مراکز در ارتباط بودند را از کار برکنار ساخت.

درحال حاضر رژیم درصدد محدود کردن دو سنخ (type) از مخالفین خود می باشد. الف: تودۀ معترض مردم و بازداشتن آنها در مخالفت به عملکرد رژیم . ب: افراد معترض درون سیستم و بازداشتن آنها در مخالف به برخی از عملکرد های رژیم.  که این مخالفت منجر به محدود کردن تعدادی از جناح های خودی در روند سیاسی کشور شده است.

بازداشتن توده مردم معترض خارج از نظام در مخالفت با رژیم

در نوامبر سال 2019 پس از اینکه دولت در سیاست یارانه ای سوخت تغییری ایجاد کرد که موجب افزایش قیمت بنزین شد، اعتراضات گسترده ای در سراسر ایران آغاز گردید.(5) رژیم برای فرونشاندن اعتراضات مردم به دو اقدام اساسی دست زد. نخست: بوسیله نیروهای امنیتی به سرکوب خشن مردم پرداخت و عده بسیاری را دستگیر و حتی بقتل رساند. با این حال سرعت اعتراضات بقدری شدید بود که تا آن زمان در تاریخ عمر جمهوری اسلامی سابقه نداشت، در نتیجه نیروهای امنیتی رژیم مجبور شدند برای حفظ نظام در عرض سه روز دست به کشتار تعداد زیادی از معترضان بزنند. (طبق گزارش سازمان عفو بین المللی تعداد کشته شدگان چند صد نفر و بنابر گزارش وزارت امور خارجه آمریکا بیش از هزار نفر برآورد شده است.) در ماه بعد از اعتراضات، دستگیری مخالفین ادامه داشت و هزاران نفر نیز دستگیر و راهی زندان شدند. (6)

در طی جنبش سبز 2009 که مشروعیت نظام جمهوری اسلامی بطور کلی به چالش کشیده شد و زیر سئوال رفت شش هفته بعد از انتخابات 12 ژوئن تعداد رسمی کشته شدگان 30 نفر اعلام شد اما بعد ها این تعداد به 80 نفر رسید (7) و سپس در ادامه ناآرامیها تعداد بیشتری کشته شدند (8) یکسال بعد از آغاز جنبش سبز در ماه ژوئن 2010، ده ها نفر از تظاهرکنندگان کشته و هزاران نفر دستگیر شدند. در اعتراضات نوامبر 2019  برخلاف سال 2009 و 2010 چندین صد نفر در عرض چند روز کشته شدند (9) (اعتراضات سال به سال علیه نظام گسترده تر می شود و به همان نسبت نیروهای امنیتی دست به کشتار  مردم می زنند) 

دوم: رژیم در این شرایط  دسترسی ایرانیان به اینترنت را قطع کرد تا جریان اطلاعات از داخل به خارج و بالعکس از میان برود. (10) اینجا بود که رژیم بی پروا دست به کشتار مجدد و مستمر معترضین و مخالفین خود زد و به دلیل قطع ارتباط  اینترنتی واکنش بین المللی دیر انجام گرفت. به سخنی دیگر از طرفی گروه ها و دولت های مدافع حقوق بین الملل قادر نبودند در برابر وقایع ایران واکنش واقعی و مناسب نشان دهند و از طرف دیگر ایرانیان به جزء به اطلاعات (مغرضانه) رسانه های دولتی به دیگر رسانه های آزاد دسترسی نداشتند. گرچه رژیم ایران سال ها است که برای ایجاد یک اینترنت داخلی (ملی) تلاش می کند با این وجود اقدام قطع اینترنت اولین نمونه موثر و کارساز رژیم در مورد ورود و خروج اطلاعات بود. گزارش شده است که رژیم برای این اقدام 5 الی 7 درصد سطح اتصال اینترنتی خود را باقی گذاشته بود. (11)

در ژانویه سال 2020 آمریکا بعد از هدف قرار دادن قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران و کشتن او ایرانیان بار دیگر در سراسر کشور یه خیابانها سرازیر شدند. تعداد جمعیتی که برای عزاداری سلیمانی شرکت کرده بودند احتمالا به میلیونها نفر می رسید. انبود جماعت مردم که به خیابان آمده بودند، بسیاری انگیزه ملی گرائی (به دلیل کشته شدن یک فرمانده ایرانی توسط یک نیروی خارجی) و بخش دیگر انگیزه (مذهبی) داشتند (به دلیل کشته شدن یک فرمانده مسلمان از امت اسلام). رژیم اعتراضات مردم را هم از جهت انگیزه و هم تهدید، مدیریت کرد. (12) با این حال این دوره همبستگی و اتحاد مردم با رژیم کوتاه بود و به معنای حمایت از رژیم بحساب نمی آمد. زیرا پس از سرنگونی هواپیمای مسافربری اوکراینی که منجر به کشته شدن 176 مسافر همراه با خدمه آن شد اعتراضات علیه رژیم بالا گرفت. (13) اعتراضات ایرانیان و ابراز نارضایت آنها در واقع به دلیل اطلاعات ضد و نقیضی بود که رژیم در مورد سقوط هواپیما اعلام کرده بود. رژیم ابتدا ادعا کرد که سقوط هواپیما به دلیل نقض فنی رخ داده است. چند روز بعد فرمانده هوا فضای سپاه اعتراف کرد که یک سیستم دفاعی متعلق به ایران هواپیمای مسافربری را با یک موشک کروز آمریکا اشتباه گرفته است و آنرا اتفاقی سرنگون ساخت.(14) صرف نظر از این روایت ها انبوه جمعیت مردم شرکت کننده در عزاداری سلیمانی و نیز اعتراضات ایرانیان نسبت به سرنگونی هواپیما نشان میدهد که نارضایتی از رژیم جنبه ملی گرائی دارد و ایرانیان در مورد یک جنگ بالقوه و پرهزینه دیگر نگران می باشند. در این مورد نیروهای امنیتی دگر بار در ژانویه 2020 علیه اعتراضات مردم دست به خشونت زدند، و بدنبال آن رژیم تلاش کرد که جریان اطلاع رسانی را مختل نماید اما بنظر نمی رسید که آنها اعتراضات مردم مربوط به سرنگونی هواپیما را همطراز با اعتراضات آنان در ماه نوامبر ارزیابی کرده باشند زیرا آنها به این واقعیت رسیده بودند که پرداخت هزینه های سیاسی و ضرر و زیان اقتصادی در قطع اینترنت بمراتب بیشتر از مزایای آن می باشد. (15) با این حال رژیم یطور آشکار توانائی و اراده خود را از کاربرد خشونت با شدت بیشتری نشان داد. بدیهی است اگر در ماه های آینده رژیم با چالش های بیشتری از سوی مردم روبرو شود به احتمال زیاد نیروهای امنیتی برای دفاع و تثبیت رژیم از هیچ عمل خشونت باری دریغ نخواهند ورزید.

بازداشتن معترضین درون حکومتی مخالفت با برخی ازعملکرد های نظام

رژیم عزم خود را برای کنترل و محدود کردن (قدرت) مخالفین درون سیستمی خود جزم کرده است. شورای نگهبان که نهادی است جهت تائید صلاحیت نامزدان انتخاباتی در اواسط ژانویه 2020 نود نفر از مجموع 247 کاندید انتخابات ماه فوریه مجلس را رد صلاحیت کرد. (16) طبق گزارشات رسمی این افراد به دلایل “غیر سیاسی” رد صلاحیت شده بودند اما بدیهی است در میان آنها کسانی بودند که به دلایل سیاسی صلاحیت شان تائید نشده بود. (17)

تعداد رای دهندگان در این دوره (یازدهم) بسیار کمتر از دوره های پیشین بود. اصولا هر چقدر تعداد رای دهندگان کمتر باشد به نفع تندروها و محافظه کاران می باشد که در واقع عناصر اصلی پایگاه های رژیم را تشکیل میدهند. رژیم با رد صلاحیت نامزدهای انتخاباتی ضمن اینکه رقیبان احتمالی و مخالفان درون سیستمی خود (اصلح طلبان درون حکومتی) را از صحنه حذف می کند نشان میدهد که برای رای مردم هیچ ارزشی قائل نیست.

نمایندگان تندرو مجلس تلاش می کنند که شرایط را برای بقیه دورۀ دوم ریاست جمهوری حسن روحانی که در اواسط سال 2021 ریاست جمهوریش به پایان می رسد، سخت تر کنند. روحانی بعد از خروج ترامپ از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در ماه مه 2018 سرمایه سیاسی خود را در حال از دست دادن میبیند. بدیهی است که با از دست رفتن میراث سیاسی روحانی که مورد قبول نامزدهای عملگرای (ریاست جمهوری) سال 2021 بود آنها با موانع قابل توجهی در آینده روبرو خواهند شد.

بنظر می رسد که سید علی خامنه ای بیش از حد معمول در تصمیم گیریهای امنیتی و دفاعی روزمره کشور دخالت می کند. اگر چه خامنه ای معمولا نمایندگانی را برای شورای عالی امنیت ملی می فرستد اما او پس از مرگ قاسم سلیمانی بطور غیر مترقبه ای ریاست اضطراری شورای عالی امنیت ملی را بعهده گرفته است. (18) آخرین باری که خامنه ای نماز جمعه را اقامه نمود، زمانی بود که بهار عربی جریان داشت. (19) اما در 17 ژانویه نماز جمعه تهران به امامت او برگزار گردید. باید توجه داشت زمانی که خامنه ای نماز جمعه را اقامه میکند زمانی است که رژیم با یک وضعیت بحرانی روبرو می شود. او از این مکان برای اعلام خط قرمز خود جهت خط دادن به نیروهای امنیتی استفاده می کند تا آنها همان کاری را انجام دهند که در سرکوب جنبش سبز انجام داده بودند.

نظارت مستقیم خامنه ای و مشارکت او در وقایع مختلف بعد از مرگ سلیمانی نشان می دهد که رژیم نسبت به تهدیدات داخلی و خارجی بسیار حساس شده است. این رژیم در حال حاضر از طرفی با فشار مخالفت های توده مردم و حتی مخالفین درون سیستمی خود روبرو است و از طرف دیگر فشار حداکثری ایالات متحده را تحمل میکند. با این حال نه تنها فشار حداکثری آمریکا منجر به تغییر رفتار رژیم نشده است بلکه رفتار آن را دوبرابر مشکل ساز کرده است.

گزینه ها و اقدامات احتمالی ایران علیه آمریکا

علیرغم اعتراضات مردم و ناآرامی ها بعید نظر می رسد تغییر اساسی در سیاست های داخلی و خارجی رژیم بوجود آید. (همانطور که پیش بینی می شد) ایران حاضر نبود با ترامپ بر سر میز مذاکره بنشیند. سیاست رژیم تهران آن بود که منتظر نتایج انتخابات 2020  شود. همچنین باید به این نکته توجه داشت که ایران درست است که در مورد ترور سلیمانی پاسخ نمادین به ما داد (حمله موشکی به پایگاهی در عراق بدون تلفات انسانی) اما از نظر رژیم این پاسخ، پاسخی درخور و مناسب نبوده است در نتیجه ایالات متحده آمریکا باید آماده پاسخ مناسب ایران در آینده باشد. یکی از پاسخ های زیرکانه آنها محدود کردن توانائی ما در منطقه می باشد. (20)

بدیهی است جعبه ابزار تهدیدات ایران در مقابل ما بسیار محدود است و اگر چه ایران نمیتواند در حال حاضر بطور واقعی و اساسی قدرت آمریکا را به چالش بکشاند اما آنها می توانند با تهدید شرکای ما در منطقه همچنان دردسر ساز باشند. جعبه ابزار تهدیدات ایران بگونه ای طراحی شده است که به رژیم این فرصت را میدهد تا وازدگی خود را در مقابل آمریکا توجیه کند. اقدامات ایران شامل موارد زیر می باشد:

الف: انتشار اطلاعات نادرست از طریق رسانه های اجتماعی ( و فضای مجازی) جهت تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی و دخالت در انتخابات (این گزارش به کمیته فرعی کنگره  قبل از انتخاب بایدن به ریاست جمهوری آمریکا ارائه داده شده بود)

ب: حملات سایبری به افراد، سازمان ها و مراکز زیر ساخت آمریکا

ج: بسیج شبکه ای از نیروهای شبه نظامی از جمله سازماندهی ده ها هزار جنگجو در چندین کشور جهت حمله به نیروهای آمریکا و مراکز شرکای حافظ منافع آمریکا در منطقه و آدم ربائی

د: از سر گیری فعالیت های هسته ای

گزینه ها و اقدامات ایالات متحده آمریکا علیه ایران

12 شرطی که وزیر امور خارجه (پیشین) آمریکا مایک پمپئو برای ایران گذاشته بود صرف نظر از اولویت داشتن بندهای این شروط نسبت به یکدیگر، از اهداف کلی او و خطوط حزبی فراتر میرفت. (21) اما دولت فعلی (ترامپ) و آینده (بایدن) بدون تردید با موضوعات مطرح شدۀ شروط دوازده گانه پمپئو مانند برنامه هسته ای و موشکی ایران، مداخلات منطقه ای این کشور و حمایت آنها از گروه های تروریستی و شورشی روبرو خواهد شد. نکته مهم و قابل توجه در این است که متحدان اروپائی و شرکای منطقه ای ما موضوعات مذکور را چالش برانگیز می دانند.

بدیهی است آمریکا برای مقابله با این چالشها ابزار و راه حل های مناسبی در نظر دارد. یکی از این راه حل های موثر، رویکرد چند جانبه و چند لایه مبتنی بر واقعیات سیاسی فعلی ایران و خاورمیانه است و نه تعیین نظام آینده ایران. کنگره آمریکا می تواند با فشار وارد کردن به دولت به دستیابی به این اهداف یاری رساند. اگرچه مشروعیت نظام جمهوری اسلامی به وضوح آسیب جدی دیده است و نیز روز به روز بر نارضایتی مردم افزایش می یابد با این وجود سیاست ایالات متحده آمریکا در قبال ایران باید بر اساس واقعیت پی ریزی شود. بدون تردید آمریکا باید خود را برای چند سناریو که ممکن است در آینده در ایران رخ دهد، آماده سازد. این سناریوها عبارتند از الف: ممکن است سقوط احتمالی رژیم با جایگزینی یک رژیم دموکراتیک دوست (طرفدار آمریکا) باشد. (البته احتمال این جایگزینی دمکراتیک در حال حاضر کم می باشد) ب: فرو پاشی رژیم و ایجاد یک رژیم اقتدارگر دیگر مانند دستیابی مجاهدین خلق به قدرت سیاسی (البته با کمک آمریکا- م) ج: دست یابی یک رقیبی قدرتمند به قدرت سیاسی با سابقه نگران کننده (22) (مانند سپاه – م) د: جنگ داخلی و طولانی و خونین که باعث بی ثباتی بیشتر خاور میانه می گردد  که دامنۀ آن به آسیای جنوبی و مرکزی نیز کشیده خواهد شد. در هر حال ایالات متحده آمریکا با رژیم جمهوری اسلامی و یا بدون آن باید از تامین صد درصد منافع آینده خود در منطقه مطمئن شود. دولت (ترامپ) سیاست حداکثر فشار آمریکا بر ایران را اتخاذ کرده است و مدعی است که به نتیجه خواهد رسید اما باید توجه داشت که این یک سیاست تاکتیکی (راهبردی خرد) است و نه یک سیاست استراتژیک (راهبردی کلان) (23) کنگره باید دولت را دربارۀ چگونگی موفقیت سیاست حداکثر فشار بر روی ایران پاسخگو نماید (24) اعمال سیاست تحریم علیه ایرانیان ضمن کمبود کالاهای اساسی و محصولات پزشکی، باعث فعالیت هسته ای دوباره ایران می شود.(25) در این شرایط بدیهی است که در صورت تشدید فعالیت هسته ای ایران، ایالات متحده آمریکا باید گزینه های متناسب و مطابق اهداف استراتژیک خود را بکار گیرد. دولت ترامپ علاوه بر اقدام غافلگیرانه و غیر قابل تناسب مبنی بر قتل قاسم سلیمانی و تعهد به اعزام نیروهای بیشتر در منطقه به اقدامات ایران پاسخ داد در حالیکه استقرار نیروهای بیشتر در منطقه که ماموریت عملیاتی آنها نامشخص می باشد نه تنها نمیتواند مانع از اقدامات ایران شود بلکه اهداف بیشتری را برای انجام عملیات تلافی جویانه نا متقارن جهت آسیب رساندن به نیروهای ما ایجاد میکند. به عبارت دیگر هنگامیکه خطوط قرمز آمریکا بطور واضح بیان نگردد اعزام نیرو برای عمل بازدارندگی دشمن کافی نیست. ایالات متحده آمریکا باید توانائی های ایرانی- نیابتی و اقدامات پنهان نیروهای شبه نظامی ایران و تاسیسات راداری مرتبط با پروژه های موشکی این کشور را شناسائی کند و با احتیاط آنها را مورد هدف قرار دهد. 

اقدامات ایالات متحده آمریکا علیه ایران در صورتی موثر واقع می شود که مانند یک عمل جراحی (قلب) با دقت انجام گیرد تا ایران پیام ما را بطور واضح دریافت کند. بدون تردید آمریکا از توانائی های متعارف برای مقابله با هرگونه اقدامات مستقیم و غیر مستقیم ایران، در دریا، خشکی و در مجاورت مناطقی که منافع ما را پوشش میدهند، برخوردار است. در صورت تشدید اقدامات ایران علیه ایالات متحده آمریکا ممکن است ما مجبور شویم با ایجاد  جنبشی (kinetic) به مقابله رژیم بپردازیم.(ایجاد یک جنبش از طریق ایادی و سازمان های مدافع منافع آمریکا مانند سلطنت طلبان، مجاهدین، شورای گذار و امثالهم در خارج از کشور) البته این جنبش باید در راستای دستاوردهای استراتژیک آمریکا قرار داشته باشد و بطور تدریجی انجام گیرد.

با توجه به تحولات اخیر، اشتهای ایران برای مذاکره (با دولت ترامپ) بسیار کم می باشد اما با این وجود آمریکا می تواند سیگنال های روشنی برای تعامل و پیدا کردن یک راه حل دیپلماتیک جدی جهت جلوگیری از درگیری به ایران نشان دهد. در حال حاضر سیاست ایالات متحده آمریکا در قبال ایران به شدت متکی به تحریم هاست. به عبارت دیگر تحریم ها ابزاری برنده برای دستیابی آمریکا به اهدافش می باشد. اما باید توجه داشت که تحریم ها در صورتی موثر می باشد که ما از سایر امکانات خود بهره برداری کنیم (متحدین اروپائی و شرکای منطقه) همچنین اگر از فشار حداکثری بیش از حد استفاده کنیم ضمن اینکه این سیاست کارائی خود را از دست میدهد باعث می گردد که ایران انگیزه ای برای تعامل و تغییر سیاست خود نشان ندهد.(26) همانطور که پیش تر اشاره شد ایالات متحد آمریکا از طرفی باید در نظر داشته باشد که به ایران پیامی روشن و منسجم بدهد و آنچه را که از آنها انتظار دارد بیان دارد و از طرف دیگر به آنچه که ایرانیان از ما میخواهند توجه کند. این تعامل می بایست در چارچوب یک طرح واقع بینانه انجام گیرد و از اتخاذ مواضع حداکثری خودداری گردد. در غیر اینصورت ممکن است ایران تصور کند که آمریکا میخواهد آنها کاملا تسلیم خواسته های ما شوند.. تاریخ ملت ها بویژه ایرانیان نشان داده است که جنگ را بر تسلیم ترجیح می دهند.

سوم:  برایتدوین یک توافق نامه پایدار و قابل دستیابی (و یا مجموعه ای از توافقات) ایالات متحد آمریکا باید نقاط تفاهم احتمالی با ایران را همراه با خطوط قرمز خود مشخص کند. این تشخیص می تواند با تفاهم در زمینه های اجماع درون رژیم مانند یک برنامه موشکی جهت تامین نیازمندیهای دفاعی ایران و با استفاده از شکاف های موجود در سیستم حکومتی آنها عملی گردد. (27) در مورد موضوعات ویژه مانند برنامه های هسته ای و موشکی ایران ( شامل برد موشک ها، آزمایش و گسترش آنها و نیز گروه های تروریستی شبه نظامی) می توان به یک نتیجه قابل قبول و جامع رسید که تمام چالش های ایران را پوشش دهد. (28)

توافق با ایران فرصت بیشتری برای آمریکا ایجاد میکند تا روی موضوع رقبای استراتژیک و قدرتمند خود تمرکز کند. با این حال تنوع موضوعاتی که آمریکا در صدد حل آنها است همراه با جنبه های پیچیده و فنی پرونده هسته ای و موشکی ایران باعث می شود که دستیابی به چنین توافقی سخت مسئله ساز و زمان بر باشد. بویژه در این مورد سئوالاتی وجود دارد مبنی بر اینکه جنبه های چنین توافقی نامه ای چگونه باید اجرا شود و نقش شرکا و متحدان ما در منطقه چیست. ایالات متحده آمریکا در گزینه دوم  خود می تواند با جدا سازی موضوعات مهم به حل مسائل بپردازد. بدیهی است که آمریکا در این مورد باید با شرکاء خود گام به گام و به طور موازی همراه و همگام شود.

بدون تردید و در صورت دستیابی به یک توافق واحد (یا مجموعه ای از توافقات) در نهایت نیز نمی توان پاسخگوی برطرف کردن نگرانی های ایالات متحد آمریکا با جمهوری اسلامی باشیم.

آریانه طباطبائی

ترجمه: ن. نوری زاده

Nourizadeh.n@gmail.com

منابع:

1- Ariane Tabatabai

@ArianeTabatabai

Feb 17

A Twitter update: I am humbled and honored to have joined the Biden-Harris administration at the State Department as a Senior Advisor in @UnderSecT. I’ll be tweeting less often now. Big thank you to my former @SecureDemocracy & @gmfus colleagues for an incredible experience.

2- The opinions and conclusions expressed in this testimony are the author’s alone and should not be interpreted as

representing those of the RAND Corporation or any of the sponsors of its research.

3- The RAND Corporation is a research organization that develops solutions to public policy challenges to help make

communities throughout the world safer and more secure, healthier and more prosperous. RAND is nonprofit,

nonpartisan, and committed to the public interest.

4- Ariane M. Tabatabai, Iran’s National Security Debate—Implications for Future U.S.-Iran Negotiations, Santa Monica, Calif.: RAND Corporation, PE-344-RC, 2019, p. 5. C

5- Farnaz Fassihi and Rick Gladst one, “Iran Abruptly Raises Fuel Prices, and Protests Erupt,”

New York Times, November 15, 2019. 

6- Amnesty International, “Iran: Thousands Arbitrarily Detained and At Risk of Torture in Chilling Post-Protest

Crackdown,” December 16, 2019; Humeyra Pamuk, “U.S. Says Iran May Have Killed More Than 1,000 In Recent

Protests,” Reuters, December 5, 2019. 

7- Simon Jeffrey, “Iran Election Protests: The Dead, Jailed and Missing,” The Guardian, July 29, 2009. 

8- Robert F. Worth and Nazila Fathi, “Police Are Said to Have Killed 10 in Iran Protests,” New York Times, December 27, 2009. 

9- “Timeline: Iran’s Post Election Protests,” Financial Times, June 11, 2010. 

10- Erin Cunningham, “More Than 100 Protesters Are Feared Killed in Iran Crackdown, Amnesty International Says,” Washington Post, November 19, 2019. 

11- Lily Hay Newman, “How the Iranian Government Shut Off the Internet,” Wired, November 17, 2019. 3

12- Erin Cunningham et al., “Soleimani’s Funeral Procession in Iran Sees Massive Crowds and Calls for Revenge,”Was hington Post, January 6, 2020; Najmeh Bozorgmehr, “Huge Crowds Turn Out to Mourn Iran’s Soleimani,” Financial Times, January 5, 2020.

 13- “Plane Shot Down Because of Human Error, Iran Says,” New York Times, January 11, 2020.

14- The IRGC had anticipated and planned for a U.S. response to its targeting of Iraqi bases housing U.S.

servicemembers; “Sardar Hajizadeh: Nirooha-ye Mossalah va Sepah Nemikhastan In Majara Ra Penhan Konand,” IRNA, January 11, 2020.  

15- “Iran: Scores Injured As Security Forces Use Unlawful Force to Crush Protests,” Amnesty International

, January15, 2020. 

16- “Kadkhodayi: Sallahiat-e 90 Namayandeh-ye Majles be Dalil-e Masael-e Mali Rad Shod,” Tasnim News, January13, 2020.  4

17- “Tahan Nazif: 90 Darsad-e Namayandegan-e Radd-e Salahiat Shode be Dalael-e Gheyr-e Siasi Taaeed

Nashodeand,” Tasnim News, January 20, 2020. 

18- “Taaeed-e Jalaseh-ye Rahbar-e Enqelab ba Aza-ye Shura-ye Aali-e Amniat Baad Az Shahadat-e Sardar Soleimani,” Donya-ye Eqtessad, January 3, 2020.

19- “Imam Khamenei Namaz-e Jomeh-ye In Hafeh-ye Tehran Ra Eqameh Mikonand,” Tasnim News, January 12, 2020. 5

20- Elisa Catalano Ewers and Ariane Tabatabai, “How Will Iran Respond to Soleimani’s Killing—And Where Will the Escalation End?” Washington Post, January 7, 2020. 

21- The 12 points include a full account of the Iranian nuclear program’s possible military dimensions and a verifiable halt to any such activity in the future; end of enrichment and a commitment never to pursue plutonium reprocessing (including closing the Arak Heavy Water Reactor); all site access to the International Atomic Energy Agency; ending the proliferation of ballistic missiles; rel ease of all U.S. citizens and nationals of allied countries detained in Iran; an end to support for terrorist groups in the region; and withdrawal from various Middle Eastern conflicts (Mike Pompeo, “After the Deal: A New Iran Strategy,” Heritage Foundation, May 21, 2018). 6

22- Elizabeth Rubin, “The Cult of Rajavi,” New York Times, July 13, 2003; Human Rights Watch, No Exit—Human Rights Abuses Inside the Mojahedin Khalq Camps, New York, May 18, 2005. 

23- Liz Sly and Suzan Haidamous, “Trump’s Sanctions On Iran Are Hitting Hezbollah, and It Hurts,”

The Washington Post, May 18, 2019.

24- Reports suggest that far from slowing and dialing down its support for proxies, Iran is building and expanding its network of nonstate allies and partners. See Seth G. Jones, “War By Proxy—Iran’s Growing Footprint in the Middle East,” Washington, D.C.: Center for Strategic and International Studies, March 11, 2019. 

25- Human Rights Watch, “Maximum Pressure”—US Economic Sanctions Harm Iranians’ Right to Health, New York, October 29, 2019; “Iran May Leave NPT If Nuclear Case Sent to UNSC, Zarif Warns,” Tasnim News, January 20, 2020; “Iran’s 5th Step Keeps Balance in JCPOA, Diplomat Says,” Tasnim News, January 7, 2020.  7

26-Jacob J. Lew and Richard Nephew, “The Use and Misuse of Economic Statecraft,” Foreign Affairs, November–December 2018. 

27- Tabatabai, 2019.

28- Tabatabai, 2019, pp. 23–24.