چرا آمریکا عراق را ترک نمی‌کند؟ نوشته: پیتر کوئینگ برگردان: آمادور نویدی
براستی، چرا آمریکا نه فقط از عراق، بلکه از خاورمیانه خارج نمیشود؟
هر کودک خاورمیانه ای میداند که حداقل به علت نفت و گاز است!
اما چگونه میتوان آمریکا را از عراق و خاورمیانه بیرون کرد؟
سئوالیست که پاسخ بدان برای کودکان کمی دشوارست!
اما، اگر مایلید که پاسخ آنرا بدانید، لطفا مقاله ضمیمه را بخوانید، و چنانچه با محتوای آن موافق باشد، لطف کرده، و در پخش و نشر آن کوشا باشید!
با احترام
آمادور نویدی
***
لینک مقاله به انگلیسی:
Why Doesn’t the US Move Out Despite the Iraqi Parliament’s Decision?
* * *
آمریکا به هیچ‌کس و هیچ کشوری- تصمیمی یا حاکمیتی، تا وقتی‌که اهدافش را برآورده نسازد، احترام نمی‌گذارد… پایگاه‌ها و حضور نظامی آمریکایی در عراق با بیش از ۵هزار پرسنل نظامی، مناسب‌ترین ابزار تحمیل زورعلیه ایران است. حضور مستمر آمریکا در منطقه، بغیر از کنترل سرزمین‌های غنی و بسیار استراتژیک خاورمیانه بعنوان گامی مهم در جهت سُلطه جهانی، ازجمله با سود ناشی از صنعت جنگ، با قیمت و کنترل گازهای هیدروکربنی، بویژه گاز ارتباط دارد… . صنعت جنگ از کشتن انسان‌ها دیوانه‌وار سود می‌برد. جنگ و درگیری بطور فزاینده ای محرک اقتصاد غربی‌هاست. درحال حاضر در آمریکا، صنعت جنگ و صنایع و خدمات مرتبط با آن تقریبا نیمی از تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می‌دهد. اقتصاد آمریکا بدون جنگ غیرقابل تصورست. بنابراین، خاورمیانه میدان جنگ کاملا ابدی – شرطی کاملا ضروری برای غرب است. جنگ اعتیادآورست. در حال حاضر، اقتصاد غرب معتاد به جنگ است، اما اغلب مردم هنوز این را درک نکرده اند. برای غرب، بازگشت و تجدید درگیری و جنگ یک ضرورت است… آمریکا با صنعت چند تریلیون میلیاردی گاز شیل، به علت گاز روسیه از طریق نورد استریم ۲، و فقط با افتتاح ترک استریم، بازار اروپا را ناکام کرد. آمریکا در صدد است که قیمت هیدروکربن را کنترل کند، تا بتواند صنعت گاز شیل را که بشدت بدهکارست، احیاء نماید. چه راهی بهتر از کنترل ایران و ذخایر عظیم گازی او که با قطر شریک است؟…. تقلب، دروغ و شستشوی مغزی بخشی از آن‌ها و سبک زندگی غربی شده است. این سبک زندگی در تاریخ و فرهنگ غربی عمیقا نهادینه شده است… بعیدست که آمریکا خاورمیانه را ترک کند، اگرچه بعضی از ژنرال‌ها – حتی برخی از افسران ارشد پنتاگون- براین باورند که این‌کار می‌تواند خردمندانه ترین کاری باشد که باید انجام داد- زیرا که آن‌ها کورسویی را می بینند، و این کورسو جنگ نیست، بلکه صلح است… ، پارلمان عراق تصمیم بزرگی گرفت که حاکمیت و استقلال عراق را بدون پرسنل خارجی دوباره بدست آورد. اکثر کشورهای مستقر در عراق به تصمیم پارلمان عراق مبنی بر خروج نیروهای خارجی از عراق احترام می‌گذارند. کشورهای دانمارک، استرالیا، لهستان و آلمان آماده اند که پرسنل نظامی خودشان‌را از عراق خارج نمایند. تنها انگلستان با ۸۰۰ پرسنل نظامی مرد و زن تصمیم گرفته است که فعلا درکنار پرسنل نظامی آمریکا در عراق بماند… . چقدر طول می‌کشد تا این خواسته تحقق یابد، البته اگر این خواسته اصلا عملی گرد، سئوالیست که پاسخ به آن دشوارست. شاید «هیچوقت». مگر این‌که، سُلطه دلار آمریکایی از روی اقتصادهای غربی برداشته شود. و اکنون، سیر نزولی شدید نقش دلار در اقتصاد جهانی آشکارست، برای این‌که جهان غرب بطور فزاینده ای بدنبال دلارزدایی اقتصاد خود و شراکت با شرق، برهبری چین و روسیه است، جایی‌که دلارزدایی بسرعت درحال پیش‌روی است. زمانی‌که این اتفاق بیفتند، این شانس هست که دیکته‌های آمریکا بر ملل جهان پایان یابد، دیگر فزمان‌برداری نماند، و واشنگتن مجبور به بازاندیشی آینده خود گردد – و به احتمال زیاد حضور آمریکا در خاورمیانه به تاریخ می پیوندد.
چرا آمریکا عراق را ترک نمی‌کند؟
نوشته: پیتر کوئینگ
برگردان: آمادور نویدی
چرا آمریکا عراق را علی‌رغم تصمیم پارلمان عراق ترک نمی‌کند؟
آمریکا منافع بسیار زیادی دارد. همه چیز آمریکا با حرکت بسوی سُلطه بر جهان از طریق قلمرو و امور مالی – یعنی دلار مرتبط است.
چرا آمریکا به تصمیم پارلمان عراق مبنی برخروج آمریکا از خاک عراق احترام نمی‌گذارد؟ – پاسخ کوتاه این‌ست، برای این‌که آمریکا به هیچ‌کس و هیچ کشوری- تصمیمی یا حاکمیتی، تا وقتی‌که اهدافش را برآورده نسازد، احترام نمی‌گذارد.
درحال حاضر، آمریکا قدرت‌مندست و منطقه را ترک نمی‌کند. پیش‌ترهم پریزدنت اسد از آمریکا خواست که خاک سوریه را ترک کند، اما این‌کار را نکرد، زیراکه آمریکا منافع بسیار زیادی دارد. همه چیز آمریکا با حرکت بسوی سُلطه بر جهان از طریق قلمرو و امور مالی – یعنی دلار مرتبط است.
درگیری آمریکا با ایران به هیچ‌وجهی تمام نشده است!
در حال حاضر، ما تنها فرصتی جهت سازمان‌یابی مجدد – ومتعاقبا ادامه و تشدید درگیری را تجربه می‌کنیم. پایگاه‌ها و حضور نظامی آمریکایی در عراق با بیش از ۵هزار پرسنل نظامی، مناسب‌ترین ابزار تحمیل زورعلیه ایران است.
حضور مستمر آمریکا در منطقه، بغیر از کنترل سرزمین‌های غنی و بسیار استراتژیک خاورمیانه بعنوان گامی مهم در جهت سُلطه جهانی، ازجمله با سود ناشی از صنعت جنگ، با قیمت و کنترل گازهای هیدروکربنی، بویژه گاز ارتباط دارد.
بلافاصله پس از قتل ناجوان‌مردانه ژنرال قاسم سلیمانی، ما شاهد افزایش ارزش سهام صنعت جنگ، البته در انتظار جنگ گرم – و فروش عظیم سلاح بوده ایم. صنعت جنگ از کشتن انسان‌ها دیوانه‌وار سود می‌برد. جنگ و درگیری بطور فزاینده ای محرک اقتصاد غربی‌هاست. درحال حاضر در آمریکا، صنعت جنگ و صنایع و خدمات مرتبط با آن تقریبا نیمی از تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می‌دهد. اقتصاد آمریکا بدون جنگ غیرقابل تصورست. بنابراین، خاورمیانه میدان جنگ کاملا ابدی – شرطی کاملا ضروری برای غرب است. جنگ اعتیادآورست. در حال حاضر، اقتصاد غرب معتاد به جنگ است، اما اغلب مردم هنوز این را درک نکرده اند. برای غرب، بازگشت و تجدید درگیری و جنگ یک ضرورت است. فکرش را بکنید، اگر آمریکا خاورمیانه را ترک کند، ممکن‌ست که صلح بشود. این برای غربی‌ها(بویژه آمریکا) پذیرفتنی نیست. اگر شما در غرب زندگی می‌کنید، ممکن‌ست که شغل شما وابسته به جنگ باشد.
بعد هم در ایران گاز وجود دارد. روزانه ۲۰ تا ۲۵ درصد کُل انرژی مصرفی جهت بحرکت درآوردن اقتصاد جهان- ازجمله جنگ‌ها ازطریق خلیج فارس و تنگه هرمز می‌گذرد که توسط ایران کنترل می‌شود. بلافاصله پس از قتل فجیع ژنرال سلیمانی، قیمت‌های نفت و گاز حدود ۴ درصد افزایش یافت، اما بعدا دوباره کاهش یافت. با وقوع یک درگیری بزرگ ایران می‌تواند تولید گاز خویش را کاهش دهد، یا عبور از تنگه هرمز را مسدود کند. در هر مورد نمی‌توان سقوط اقتصاد جهانی را انکار کرد.
درنتیجه – این کاملا ضروری‌ست که جهان خود را از این منبع شنیع انرژی – هیدروکربن‌ها آزاد سازد– و به منابع دیگر نیروی ارزان‌تر، پاکیزه تر و آزادتر برگردد تا صنایع و فعالیت‌هایمان را هدایت کند. مانند انرژی خورشیدی که کره خاکی روزانه بیش از ۱۰ هزار برابر از آن‌چیزی را دریافت می‌کند که جهت فعالیت‌های صنعتی و خلاقانه در هر قاره نیاز دارد.
آمریکا با صنعت چند تریلیون میلیاردی گاز شیل، به علت گاز روسیه از طریق نورد استریم ۲، و فقط با افتتاح ترک استریم، بازار اروپا را ناکام کرد. آمریکا در صدد است که قیمت هیدروکربن را کنترل کند، تا بتواند صنعت گاز شیل را که بشدت بدهکارست، احیاء نماید. چه راهی بهتر از کنترل ایران و ذخایر عظیم گازی او که با قطر شریک است؟
بعد هم اتحاد دوستانه ای بین ایران و چین وجود دارد – و چین بزرگ‌ترین مشتری گاز ایران است. چین از نظر واشنگتن رقیبی خطرناک‌ست، بنابراین مانع دست‌رسی چین به آن انرژی می‌شود که باعث پیش‌رفت اقتصاد چین می‌گردد. این یکی از آن اهداف شیطانی آمریکاست. آمریکایی‌ها نمی‌توانند در یک زمین بازی متعادل رقابت کنند. تقلب، دروغ و شستشوی مغزی بخشی از آن‌ها و سبک زندگی غربی شده است. این سبک زندگی در تاریخ و فرهنگ غربی عمیقا نهادینه شده است.
البته، شیوه های دیگری جهت تأمین هیدروکربن‌های مورد نیاز چین وجود دارد. روسیه با بزرگ‌ترین ذخایر گاز جهان، به آسانی می‌تواند گاز مورد نیاز چین را افزایش دهد.
خلاصه کنیم، بعیدست که آمریکا خاورمیانه را ترک کند، اگرچه بعضی از ژنرال‌ها – حتی برخی از افسران ارشد پنتاگون- براین باورند که این‌کار می‌تواند خردمندانه ترین کاری باشد که باید انجام داد- زیرا که آن‌ها کورسویی را می بینند، و این کورسو جنگ نیست، بلکه صلح است.
چگونه میتوان آمریکا را از عراق بیرون کرد؟
عراق چه‌کار می‌تواند بکند که آمریکا از عراق و در نهایت از کُل منطقه خارج شود؟ درهرحال، پارلمان عراق تصمیم بزرگی گرفت که حاکمیت و استقلال عراق را بدون پرسنل خارجی دوباره بدست آورد. اکثر کشورهای مستقر در عراق به تصمیم پارلمان عراق مبنی بر خروج نیروهای خارجی از عراق احترام می‌گذارند. کشورهای دانمارک، استرالیا، لهستان و آلمان آماده اند که پرسنل نظامی خودشان‌را از عراق خارج نمایند. تنها انگلستان با ۸۰۰ پرسنل نظامی مرد و زن تصمیم گرفته است که فعلا درکنار پرسنل نظامی آمریکا در عراق بماند.
عراق ممکن‌ست که بخواهد اتحاد خود را با روسیه و چین تقویت کند، بدین‌طریق فشار به آمریکا را افزایش می‌دهد که به درخواست عراق مبنی بر استقلال و خروج آمریکا از عراق احترام بگذارد. چقدر طول می‌کشد تا این خواسته تحقق یابد، البته اگر این خواسته اصلا عملی گرد، سئوالیست که پاسخ به آن دشوارست. شاید «هیچوقت». مگر این‌که، سُلطه دلار آمریکایی از روی اقتصادهای غربی برداشته شود. و اکنون، سیر نزولی شدید نقش دلار در اقتصاد جهانی آشکارست، برای این‌که جهان غرب بطور فزاینده ای بدنبال دلارزدایی اقتصاد خود و شراکت با شرق، برهبری چین و روسیه است، جایی‌که دلارزدایی بسرعت درحال پیش‌روی است.
زمانی‌که این اتفاق بیفتند، این شانس هست که دیکته‌های آمریکا بر ملل جهان پایان یابد، دیگر فزمان‌برداری نماند، و واشنگتن مجبور به بازاندیشی آینده خود گردد – و به احتمال زیاد حضور آمریکا در خاورمیانه به تاریخ می پیوندد.
درباره نویسنده:
پیتر کوئینگ، اقتصاددان و تحلیل‌گر ژئویولیتیک، هم‌چنین متخصص منابع آب و محیط زیست است. وی به مدت بیش از ۳۰ سال با بانک جهانی و سازمان بهداشت جهانی در سراسر جهان، ازجمله در فلسطین در عرصه های زیست محیطی و آب کار کرده است. او در دانشگاه‌های آمریکا، اروپا و آمریکای جنوبی سخن‌رانی می‌کند. وی پیوسته برای سایتهای گلوبال ریسرچ/احقیقات جهانی، آی سی اچ/مخزن اطلاعات، آر تی/روسیه امروز، اسیوتنیک، پرس تی وی، قرن بیست و یکم، گرانویل پُست، انتشارات دفاع از دمکراسی، تله سور، وبلاگ ساکر، چشم انداز شرقی و دیگر سایتهای اینترنتی مترقی مقاله می نویسد. او نویسنده کتاب: «انفجار- رمان اقتصادی درباره جنگ، تخریب محیط زیست و حرص و آز کورپورات‌ها/ شرکت‌های بزرگ»، داستانی‌ست که براساس واقعیت‌ها و ۳۰ سال تجربه بانک جهانی در سراسر جهان‌ست. وی هم‌چنین یکی از نویسندگان هم‌کار نظم جهانی و انقلاب! مقاله هایی از مقاومت است. او عضو مرکز تحقیقات درباره جهانی سازی است.
برگردانده شده از:
Why Doesn’t the US Move out Despite the Iraqi Parliament’s Decision?
By: Peter Koenig
Peter Koenig is an economist and geopolitical analyst. He is also a water resources and environmental specialist. He worked for over 30 years with the World Bank and the World Health Organization around the world, including in Palestine, in the fields of environment and water. He lectures at universities in the US, Europe and South America. He writes regularly for Global Research; ICH; RT; Sputnik; PressTV; The 21st Century; Greanville Post; Defend Democracy Press, TeleSUR; The Saker Blog, the New Eastern Outlook (NEO); and other internet sites. He is the author of Implosion – An Economic Thriller about War, Environmental Destruction and Corporate Greed – fiction based on facts and on 30 years of World Bank experience around the globe. He is also a co-author of The World Order and Revolution! – Essays from the Resistance. He is a Research Associate of the Centre for Research on Globalization.
