نه خارجی و نه نوکرش- حسن بهگر

اعتراضات به مشکلاتی از قبیل بی آبی و معیشتی و صنفی خیلی زود به اعتراضات سیاسی تبدیل شد و این گام بزرگی است که خوزستان کلید آن را زده است اما هنوز با وجود همراهی لرستان و خرم آباد این خواست ها همگانی و سراسری نشده است. سبب آن بی تفاوتی مردم نیست بلکه علت آن را باید در  کارشکنی گروه های مزدور و تجزیه طلب جستجو کرد که با شعارها و پرچم های خود به این صفوف می پیوندند تا این اعتراضات را به سود خود مصادره کنند و باعث واکنش مردم می شوند.

شعارهای تجزیه طلبانه که یکپارچگی و استقلال کشور را تهدید می کند مردم را وادار به احتیاط می کند. آنها با وجود تنفر از حاکمان بی لیاقت جمهوری اسلامی، چون حکومت هنوز از تمامیت کشور محافظت می کند، آن را به آنارشی و هرج و مرج و جنگ داخلی ترجیح می دهند . در کنار فشار و تحریم خارجی، تشویق تجزیه طلبی هم ترمزی است برای براندازی. منبع هر دو مشکل هم همان چند کشوری هستند که می شناسیم. کیست که نداند که شعارهای تجزیه طلبانه ، عاقبتی جز  برادرکشی و جنگ نخواهد داشت .

این مشکل سابقه دارد. اگر به گذشته نگاه بکنیم می بینیم طرح مسایل قومی در پاشاندن بسیاری از تشکل های سیاسی در این چند سال نقش اساسی داشته است . هر جمعی که خواسته به صورت سازمان و گروه و حزبی در آید، عده ای  با طرح مسئله ی حقوق اقوام  در آن اخلال کرده اند و در نهایت همین باعث پاشیدنش شده. در هنگامی  که حقوق همه ی مردم  زیرپا گذاشته شده حقوق اقوام که مبنایی هم ندارد، طرح می شود تا جنبش را به بیراهه ببرند. در دمکراسی دولت یک طرف است و فرد طرف دیگر، قوم در این میان نقشی ندارد.

همه ی مبارزان راه آزادی و دموکراسی و لائیسیته خواستار رهایی از حکومت مستبد مذهبی جمهوری اسلامی هستند چرا که آزادی انسان امری فطری و طبیعی غیرقابل انکار است و حقوقی که از این امر منتج می شود غیر قابل لغو. اختلاف های قومی و مذهبی در یک ساختار حکومت دموکراتیک قابل حل است. هیچ کشوری نیست که اقلیت مذهبی یا قومی را در خود جا نداده باشد. حال اگر در حین مبارزه با حکومت استبدادی کسی در این میان بخواهد برای قوم خاصی یا مذهب خاصی مبارزه کند جز شکستن وحدت مبارزه کار دیگری نکرده است . مبارزه ی ما یا ملی می ماند و پیروز می شود، یا قومی می شود و شکست می خورد.

اگر مدافعان حقوق اقلیت ها ریگی در کفش ندارند و خواستار تکه پاره کردن کشور به نفع آمریکا و اسراییل نیستند باید هم خود را در برپایی یک کشور دموکرات مصروف کنند که در آن می توانند آزادانه به ترویج زبان ، سنت ها و مذهب خود بپردازند بدون آنکه لطمه ای به  کشور و مردم و تمامیت ارضی آن وارد آید.

ملت ایران در شرایطی بسیار دشوار قرار دارد و گرفتار چند دشمن است:

 یک- آمریکا و اسراییل که خواستار تجزیه ایران هستند.

 دو- جمهوری اسلامی که به ملت باور ندارد و با تاریخ و گذشته ی  ایران نیز دشمنی دارد و خواستار امت اسلامی است و همه هم خود راصرف کشورهای شیعه می نماید.

 سه –  گروه هایی که بعنوان اقلیت های قومی و مذهبی از آمریکا یا عربستان سعودی و غیره پول می گیرند و قصد تجزیه ایران را دارند.

در حال حاضر جمهوری اسلامی با دشمنی با ملت ایران و نگهداشتن آن در فقر و استیصال تا توانسته زمینه ی لازم را برای بیگانگان فراهم کرده است و اگر در مقابل آمریکا و دیگر عوامل ایستادگی می کند برای حفظ حکومت و صیانت از کیان خویش است .

ایران هرگز در چنین شرایط هولناکی قرار نداشته است و هنگامی که بازمانده سلطنت پهلوی نیز دستکم باید به عنوان سمبلیک مدافع تمامیت ارضی ایران باشد  سر بر آستان امریکا و اسراییل فرود آورده  و با تجزیه طلبان هم آوا گشته است، فقط خیزش یکپارچه ملت ایران می تواند از این ورطه خلاصیش دهد.​ امید نداشتن به قدرت های خارجی کافی نیست، باید به خدمتگزاران داخلیشان نیز پشت کرد.

سه شنبه – ۲۹ تیر ۱۴۰۰

2021-07-20