بحرین چطور رفت؟ همینطوری!- حسن بهگر

جمهوری اسلامی هیچگاه دیپلماسی نداشته است و هر جا ظاهر شده از هستی و منافع ملی ایران مایه گذاشته و افتضاح بار اورده است . از قرارداد ختم گروگان گیری سفارت آمریکا تا پایان جنگ با عراق همه جا هاروت و پورت بوده و شعارهای راه قدس از کربلا، اینها را فریاد زده اند، بی اعتنا به موقعیت عینی. اگر با وجود دشمن تراشی های بسیار تا حال دوام آورده اند به یمن موقعیت ژئوپولتیک ایران بوده است گرچه درزمینه فرهنگی همین جغرافیای ایران باخت های عظیمی کرده اند که از دست دادن جمهوری باکو یکی از آنهاست که امروز درکنار ترکیه واسراییل  ایستاده است.

حال در ادامه ی این وادادن ها رسیده ایم به مساله تهدیدات ترامپ و نتانیاهو .پس از آنکه خامنه ای گفت که هرگونه مذاکره با آمریکا غیر شرافتمندانه است و سپس با تهدید ترامپ به حمله، تن به مذاکره داد. فکر می کنم سنگ بنای مذاکره (اگر بتوان آن را مذاکره نامید، چرا که درحقیقت مطالبهُ آمریکاست ) کج نهاده شد زیرا نفس قبول چنین مذاکره ای زیر تهدید یعنی دادن امتیازات و قبول کردن خطرات جنگ، زیرا می دانیم در شرایط فعلی امکان دارد و پس از توافق هم معلوم نیست  خطر جنگ رفع شود چون اختیارش با طرف مقابل است. بنابراین لبیک جمهوری اسلامی به گفتگو با آمریکا زیر تهدید انجام می شود و بدیهی است  که در نهایت باید به پیشنهادات آمریکا گردن نهد. آنچه که به دست خواهد آورد قبلا مشخص نبوده و تا کنون نیز مشخص نشده است . اگر تهدید را قبول نمی کرد و نخست مشکل خود را با گروسی و سازمان مربوطه اش حل می کرد  میتوانست در مقابل هر خواست آمریکا، رفع تحریم یا رفع بلوکه شدن دارایی های ایران را مطالبه نماید. این روش که کره شمالی در پیش گرفت بسیار منطقی تر به نظر می رسید تا موقعیت فعلی که گرفتار لفاظی ها و ضد و نقیض گویی ویتکاف و  مارکو روبیو وزیر امور خارجه ایالات متحده  شده اند.

ایران عضو ان پی تی است و بجز آمریکا و انگلیس 59 کشور دیگر هم عضو آن هستند . چرا باید ​فقط برای ایران چنین تضییقاتی ایجاد شود؟

گذشته از این، اکنون که سومین دور مذاکرت با حضور کارشناسان آغاز شده است صحبت فقط از محدودیت یا بر چیدن نیروی انرژی هسته ای نیست بلکه مساله سلاح های متعارف نیز مطرح شده است البته سخنگوی دولت گفته : «موضوع توان دفاعی در مذاکرات مطرح نبوده و نیست» ولی برخی خبرها حاکی است که مساله موشکی و پهبادهای شاهد مطرح شده است.

آنچه اسباب نگرانی می شود آنست که برخی از حرکات و نشانه ها حاکی از فرش قرمز انداختن به زیر پای آمریکاست . ما نمی دانیم که این مذاکرت پشت پرده کی آغاز شده است و آنچه امروز به نمایش گذاشته شده  آیا فقط صورت ظاهر قضایا می تواند باشد  که رسانه ها بخورد ما می دهند ؟

یادآوری کنم که همین  چندی پیش،  قبل از اینکه مساله مذاکره ها مطرح شود، ناگهان پزشکیان لایحه محدودیت برخی سلاح های متعارف را مطرح کرد و سپس آن را پس گرفت و وزارت دفاع اعلام کرد این لایحه  ربطی به تسلیحات و تجهیزات کشورمان ندارد!  اکنون می بینیم که در مذاکرات درست همین موضوع مطرح شده است . یادمان باشد که بحث فدرالیستی کردن کشور را هم که برخلاف قانون اساسی است، رئیس جمهور و معاونش مطرح کردند بدون آنکه برنامه ای برایش داشته باشند، اجازه هم که جای خود دارد.

با استبدادشان زبان همه را بسته اند، قابلیت دیپلماسی ندارند و جربزهُ مقابله هم ندارند و در نهایت به ایران هم پابندی ندارند. دیگر چه ماند؟ به شاه ایراد می گیرید که بحرین را چطور داد رفت؟ همینطوری! اقلاً وقتی به او ایراد میگیرید لاف استقلال نزنید.

 در یک کلام چنین می فهمیم که برخی در ایران برای رسیدن به قدرت یا امیال  شخصی خود همه چیز را چوب حراج زده اند.

دوشنبه – ۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

Monday – 2025 28 April